Chique
Het voordeel van wonen in Amsterdam is dat alles dichtbij is. Dit idee had ik altijd al toen ik nog op Texel woonde. Zodra je eenmaal met de boot over was ("Ja, we zijn nu toch al aan de overkant, dan kunnen we net zo goed even doorrijden naar Brabant"), maar voor Amsterdam geldt dit écht. Vanuit Amsterdam is alles dichtbij. Daar maak ik dan ook gretig gebruik van. Een goede vriendin van mij woont in Rotterdam en ik besloot haar te bezoeken. Een Amsterdammer in Rotterdam. Link, heftig, durf je dat wel. Het maakt mij allemaal niet zo veel uit. Dus ik bezocht haar en zij gaf mij een rondleiding van Markthal tot Erasmusbrug (trouwens, leuke bijzaak, ik kwam die regenachtige middag in Rotterdam vier Texelaars tegen. Vier! Dan denk je eindelijk van het eiland af te zijn… Kom je ze nog overal tegen). Afijn. Aan het einde van de dag zat ik weer in de trein op weg naar 020 (ja, zo noemde de vriendin het echt). Op een halte ergens tussen Rotterdam en Amsterdam stopte de trein. Welk treinstation, dat weet ik niet precies meer. Uit die trein stapte een chique zakenman. Zo chique, dat zelfs zijn loopje chique was: nonchalant, lichte glimlach op zijn gezicht, zo zelfverzekerd als de wereld. Hij loopt op die manier richting de uitgang, maar ineens begint hij keihard te rennen. Niet naar buiten, maar terug het perron op. Misschien vergeten uit te checken? Niet echt een reden om zó hard te gaan rennen. Op dat moment zag ik in de trein de jas van de man liggen. Ook vast een hele chique, nonchalante, zelfverzekerde (en vooral dure) jas. De man rent de voeten onder zijn lijf vandaan en krijgt de chauffeur zo ver de trein te laten stoppen. Dat heb ik ook nog nooit iemand voor elkaar zien krijgen. Hij grijpt zijn jas en springt de trein weer uit. Gelijk, echt meteen, is zijn chique houding weer terug. Alsof er niks gebeurd was. De man geeft een knipoog en steekt een vinger in de lucht. Zo van: "Heuj", als hij tenminste van Texel was gekomen. Zo zelfverzekerd als de wereld loopt de man de trap af en verdwijnt. De chique zakenman met het korte moment van faam. Zelfs dure zakenlui kunnen dus soms dingen vergeten. Op welk station gebeurde dit nou ook al weer..?
Katja Schraag