Winnaar verhalenwedstrijd
Ter afsluiting van de tentoonstelling (On)veranderd Texels landschap in 't Drijverhuus koos de jury zondag het beste verhaal. Winnares Hillie Vlas schreef haar jeugdherinnering in Texels dialect.
In Bargen stond de boerderplaas fon oppa en omoe. Dot wos flakbee het durrep weer wee weunde. In die tiêd kon je os kiend makkelek op 't fietsie naar de boerderee en wot wos er nag mooier os skorrele in de stóólle, speule op het boerenurref en op siên tiêd de kollefies een fles geeve. Na skóóltiêd geliek in de overall , wont moeder sot niet verleege om wosgoed. Klompen on en met de fiets naar Bargen. Mien ouwere broer André en ik. Mit 't skort foor stond omoe ol op de uutkiek of we d'r onkwamme. "Kom maar gauw jongens, ik hew een lekkere mok mellek fóór jullie klaar staan". Romige mellek, zo onder de koe fondaan. We sotte in de keuken wont de kamer most netuurlek knap bluuve. Oppa kwam binne en seid: ''Jullie kenne me drekt wel effe hellepe mit 't hooi ophaale uut 't lond". Oppa wos een mon mit honde os kooleskoppe en hee hod klompenmaat 48. Een dóódgoeie mon die gien fliêg kwaad sow doen. Naar het lond mit de hooiwaage, dot wos netuurlijk een féést. "Effe wachte jonges, ik moet de kor nag klaar maake". We bleeve een paar tel bee omoe sitte en ol gauw speulden we op het urref weer de kippe en iên hanige haan losliepe.Eerst de eiere maar uut 't leghokkie haale. Deer hod omoe een speciaal mondje fóór. Tien eiere, dot wos niet gek. De hanige haan liep fier in het rond en bewaakte sien harem fon vijftien kippe. André pakte d'r ientje op. Ze waare zo mak, zo mak. De haan hod 't in de gaate en liet dot niet gebeure! Hij rende op ons of en fon skrik zette we 't op een lóópe. "Hellup, hellup, oppa, omoe, de haan!", brulden we. Ik struukelde na een paar meter ol over mien eige biene en fiel middenin de prut. André rende weg, weg fon de haan, die ol dichterbee kwam. Deer kwam oppa op het rumoer of. Hee bedacht zich gien moment en trok de klomp maat 48 fon sien voet. Vakkundig wierp ie 'm teuge de kop fon de haan on en het béést stortte léévelóós ter aarde. Hee deed nooit gien fliêg kwaad, die oppa fon mee, maar een haan die sien kleinkienders onviêl dot ging te vort. Wot een skrik! Brullen, brullen deeje we allebee. Ommoe kwam ok onrent." Wot is dot nou toch ollegaar fóór een temtasie", riep ze uut. Oppa pakte de haan en brocht 'm naar de skuur. "Kom op monne, we gaan naar het lond om het hooi op te haale, 't is nou nag mooi weer,d'r is werrek on de winkel", seid ie bedaard. Beduusd en nag een beetje nasnotterend sotte we op de hooiwaage, maar hollepe hebbe we wel. Een paar daage laater mochte we te gost. En wot denk je dot er op het menu stond? Kippensoep. Een gróóte pon vol. Het avontuur wos toch nag erreges goed fóór weest.
Hillie Vlas