Je zou haast verlangen naar het ziekenhuis
Bij een verblijf in het Gemini denk je niet meteen aan culinaire hoogstandjes. Maar het vooroordeel over ziekenhuiseten verdient bijstelling sinds een bus vol Texelaars onder leiding van wethouder Huisman deelnam aan een proeverij in het Gemini.
Aanleiding tot het culinaire uitstapje was de column van Huisman in het blad Leef-tijd, waarin ze schreef dat het met (kant- en klaar) maaltijden in ziekenhuizen, instellingen en met maaltijdvoorzieningen in het algemeen niet te best is gesteld. Het Gemini voelde zich uitgedaagd en nodigde onze ''wethouder van culinaire zaken'' uit. Huisman stemde in, onder voorwaarde dat ze Texelse ''proefkonijnen'' mocht meenemen. Zo kwam het dat een bus vol Texelaars maandag aanschoof voor een ''proeverij van vriesverse gerechten''. Dat zijn maaltijden die niet ter plekke zijn bereid, maar door Marfo BV. Dit is een bedrijf in Lelystad, waar dagelijks 150.000 maaltijden worden klaargemaakt. Voor ziekenhuizen, zorginstellingen, luchtvaartondernemingen (van economy tot businessclass), het leger, gevangenissen en wat al niet meer. Het bedrijf heeft de lat hoog liggen, zo vernamen de proevers uit de mond van chefkok Pascal Jalhaij, die eerder de keuken van een Michelinsterrenrestaurant runde. Hij sprak niet over patiënten, maar over gasten. ''Ik leef voor gastvrijheid en sta aan de tekentafel van de maaltijden''. Ook een coach. ''Als chef probeer ik de koks anders te laten denken over eten en drinken.'' Eten is voor hem een smaakervaring en een beleving. Om het verblijf te veraangenamen, met als doel om de ''gasten'' gezond huiswaarts te laten keren. Kosten noch moeite waren maandag gespaard om het de Texelaars (onder andere mensen uit de Cliëntenraad en vrijwilligers van de Gollards en, bezorgers van Tafeltje Dekje) naar de zin te maken. Het begon met een ''amuse'' die op Texel Culinair niet zou misstaan. Een klompje van gemalen doperwten, caviaar van wortel, een bolletje van rode biet, een flinterdun plakje ui en een stukje tomaat. Fraai opgediend en smakelijk, overigens (nog) geen dagelijkse ziekenhuiskost. Dat gold wel voor de volgende serie van negen gerechtjes. Van bami goreng tot Belgisch stoofpotje en van kipfilet in jus tot gebakken scholfilet. Een selectie uit de kaart van zestien gerechten waar patiënten uit kunnen kiezen. Geserveerd op kleine schaaltjes, met op tafel de borden zoals het in de praktijk wordt voorgeschoteld. De meeste gerechten vielen goed in de smaak. ''Je zou er haast naar verlangen dat je in het ziekenhuis wordt opgenomen'', zei Hank Witte met een knipoog. Voor menigeen toch moeilijk te geloven dat ingevroren gerechten zó goed kunnen smaken, zelfs kraken in de mond en gezond kunnen zijn. Volgens de chefkok te danken aan de ingrediënten (''alleen puur natuur en ik moet de producent in de ogen hebben gekeken'') en de bereidingswijze. Op het beste moment van de bereiding snel teruggekoeld, in de vriezer binnen twee uur naar -40 graden en in het ziekenhuis in ruim drie kwartier tot circa 70 graden verwarmd. Precies afgewogen porties, waardoor slechts een paar procent van het eten in de vuilnisbak verdwijnt, en geen dertig zoals elders wel het geval. Viel er dan niets op aan te merken? Toch wel, de aardappels waren niet kruimig en de bloemkool aan de flauwe kant. En - hoe kan het ook anders - het ontbreken van Texels lamsvlees werd als gemis ervaren. In oktober volgt een proeverij in het Westfries Gasthuis, waar koks nog zelf koken.