Leren fietsen
Sinds twee weken nieuw in Amsterdam. Je zou zeggen, in die twee weken moeten er haast wel dingen gebeuren waar over geschreven kan worden. En dat klopt ook. Bijvoorbeeld het verhaal dat ik opnieuw moest "leren fietsen". Op de eerste dag dat ik hier woonde vond ik het wel een goed idee om een keer van mijn kamer naar mijn school te fietsen (slim!). Waar ik even niet aan had gedacht was dat er op dat moment Sail Amsterdam was en ook zoiets als 'grachtenconcert'. Ik ging dus leren fietsen in Amsterdam op het moment dat er meer dan een miljoen mensen in de stad waren (niet slim!). De vuurdoop had niet groter kunnen zijn. Mijn woonplaats is gelegen net onder de ring in Zuidoost Amsterdam. De afstand tot het centrum is ongeveer 7,5 kilometer. Ik geloof dat mij dat tot nu toe nog niet gelukt is om er daadwerkelijk 7,5 kilometer over te doen. Altijd is er ergens wel een wegwerkzaamheid waardoor ik tóch weer even een paar kilometer langer fiets. Als je om de werkzaamheden gemanoeuvreerd hebt krijg je het volgende: de honderdduizend fietsen, nog meer stoplichten en vooral: tramrails. Kom nooit in een tramrails. Helaas voor dit verhaal is mij dat nog niet overkomen, maar ik heb mensen op mijn weg naast een tramrails zien liggen en dat zag er niet fijn uit. Daarnaast leerde ik nog iets over verkeersregels voor fietsers: groenstoplicht: rijden. Oranjestoplicht: rijden. Roodstoplicht: ook rijden. Ook voetgangers die willen oversteken betekent: niet stoppen, maar rijden. Alleen als er een tram aankomt is het serieus. Dan stopt iedereen. Als je dit onder de knie hebt, dan moet je leren dit onder noodtempo te doen. Alle fietsers gaan ongeveer twee/drie keer zo hard als op Texel. Toeristen zijn trouwens heel irritant, die kunnen niet fietsen. Ze zullen mij vast de eerste dagen als een toerist aanschouwd hebben. Als je tactisch en snel kunt fietsen, krijg je nog de route. Ik ben op zoek gegaan naar mijn school toen die keer, maar die heb ik tragisch genoeg nooit kunnen vinden. Wel ben ik twee keer over de Dam gefietst en drie keer langs het Waterlooplein. Gelukkig ben ik niet echt een toerist, gelukkig leer ik het (hopelijk) nog wel.
Katja Schraag