Blog expeditie Spitsbergen, deel 2
NIOZ-onderzoeker Jaap van der Meer reist mee met de SEES-expeditie naar Spitsbergen en doet verslag.
Maandag 24 augustus 2015
Het dagelijkse patroon begint routine te worden. Om 7:00 uur worden wij door de intercom met een warm 'goedemorgen' gewekt, gevolgd door enige informatie over het weer en de wind en de mededeling dat om 7:30 uur het ontbijt klaar staat. Een scoutboot vaart na het ontbijt uit om te kijken of de landingsplaats ijsbeervrij is. Als dat zo is worden de toeristen en de meeste wetenschappers aan land gezet, meestal met een lunchpakketje. Daarna is het onze beurt, de zeeonderzoekers mogen het water op. Wij lunchen wel aan boord, soms met meer bedienend personeel dan onderzoekers. Wij zijn inmiddels ook goed op elkaar ingespeeld. De CTD, waarmee onder meer de geleidbaarheid, de temperatuur ende dichtheid van het water gemeten worden, wordt overboord gezet. Watermonsters worden genomen. Onderwatergeluiden worden opgenomen. Planktonnetten worden door het water gesleept en ik probeer mijn slakken te vangen. Nog steeds geen engelen.
Dinsdag 25 augustus 2015
Als er een beer gezien wordt, moet het programma aangepast worden. Soms wordt een andere plek uitgezocht, soms wordt, zoals vandaag, een Zodiactoer gemaakt. De ijsbeer liet zich vanuit de zodiac goed zien. Lopend door de bruine toendra lijkt het dier waarvan je de ribben kunt tellen niet bepaald in zijn element. In de voorzomer afgedreven op wegsmeltend zeeijs en nu hongerig wachtend tot de winter weer invalt, het ijs weer terugkomt en zeehonden makkelijker te vangen zijn. Tot voor tien jaar geleden maakten ongeveer 40 vrouwtjesberen in oktober hun hol op het oostelijk van Edgeøya gelegen Kong Karls Land, om er later inde winter één of twee jongen te werpen. Het eiland was in oktober altijd al omringd door ijs. De laatste jaren komt het ijs steeds later. Als de zee in oktober nog ijsvrij is, durven de beren er niet meer te overwinteren. Het aantal holen is gedaald tot twee.
Ook dit jaar komt het pakijs misschien weer laat. De aanblik van de beer roept gemengde gevoelens op. Prachtig om een ijsbeer in het wild te zien, maar triest te beseffen dat de toekomst niet rooskleurig lijkt voor dit magere beest en zijn soortgenoten.