"Avond voor vertrek naar musical geweest"
"Het Indië-boek is niet gesloten", aldus Aad Bakker zaterdagmiddag tijdens de herdenking voor Indië-veteranen in de Burghtkerk in Den Burg. "Bij sommigen kan Indië in nachtmerries nog steeds terugkomen."
Ongeveer zeventig mensen, onder wie vier Indië-veteranen, waren aanwezig. De bittere strijd die de afgelopen paar jaar jaar rond het herdenken van Indië-veteranen op Texel werd gevoerd, was terzijde geschoven. De herdenking - waardig en sereen - stond volledig in het teken van de ervaringen die Indië-veteranen van 1947 tot en met 1949 opdeden tijdens de politionele acties in voormalig Nederlands-Indië en de gevolgen die de verschrikkingen hadden op hun eigen levens en die van hun familieleden.
Bakker, meermalen geëmotioneerd tijdens zijn verhaal, vertelde hoe hij in februari 1949 nietsvermoedend en welhaast vrolijk samen met Piet Mechielsen was ingescheept op de Kota Inten en op weg ging naar Oost-Java. De avond voor vertrek was hij nog gezellig naar een musical geweest. Eenmaal in Nederlands-indië leerde hij al snel dat de werkelijkheid anders was. Hij vertelde hoe hij als 'argeloze nieuwkomer' meeging op een tweedaagse patrouille en in de ochtend zag hij een 's nachts gevangen genomen Indonesische vrijheidsstrijder (plopper) zonder pardon werd geëxecuteerd.
Overdag moesten continu patrouilles worden gelopen en ook in de nacht moest de wacht worden gehouden. Een zware tijd, waarbij geregeld dode en gewonde maten te betreuren waren. Bakker en een andere soldaat betrapten ook een keer een majoor op een "erotisch avontuur" en dat leidde subiet en zonder uitleg tot overplaatsing. Moeilijk vond hij nog steeds dat er in Nederland weinig erkenning was geweest voor de ervaringen van de Indiëgangers na terugkomst. "Ik heb gelukkig nog de kans erover te kunnen vertellen. Maar er zijn ook Texelse jongens die dat niet konden, zij hadden teveel meegemaakt." In totaal gingen 48 Texelaars naar Nederlands-Indië.
Naast Bakker sprak ook Hylke Speerstra, schrijver van het boek 'Op klompen door de dessa'. Speerstra tekende in zijn boek de verhalen op van negentien veteranen uit Nederlands-Indië en putte daaruit tijdens zijn toespraak. De algemene strekking: veel jongens gingen – vaak verplicht – nietsvermoedend naar de voormalige Nederlandse kolonie en kwamen terug met ervaringen waarover ze zelf niet konden spreken. Het waren volgens hem ook veelal jongens die door de crisis in de jaren dertig en de Tweede Wereldoorlog amper de tijd hadden gehad om echt jong te zijn en vervolgens werden ook ze meteen door doorgestuurd om te vechten in de voormalige Nederlandse kolonie.
De herdenking werd muzikaal opgeluisterd door DEK en trio Dubbel en Dwars. DEK speelde onder meer een koraal dat 65 jaar geleden ook werd gespeeld toen Bakker op Texel terugkeerde van Nederlands-Indië. Dubbel en Dwars kende onder andere Loes Bakker als muzikante, zij is een dochter van Aad Bakker. Burgemeester Francine Giskes trok een vergelijking met de jaarlijkse herdenking die elke eerste zaterdag van september in Roermond bij het Nationaal Indië-monument 1945-1962 wordt gehouden. Ze hoopte dat de bijeenkomst in de Burghtkerk - georganiseerd door Texelse veteranen - goed zou zijn voor de Indiëveteranen en hun familieleden op Texel. Na afloop schudde Giskes en Bakker elkaar de hand.