Column @TXL Fietspad
Vorig week ging er iets mis bij het plaatsen van deze column van Katja Schraag. Daarom plaatsen we hem nu alsnog.
Vorige week fietste ik naar de kiosk op het strand. Het was ochtend, nog niet warm en niet druk. Het stuk van mijn huis naar de kiosk fiets ik altijd onafgebroken. Dat klinkt misschien niet als een topprestatie, maar de heuvels en duinen die als obstakels op de weg liggen maken dit op zijn minst een kleine prestatie. Er zijn enige uitzonderingen waarbij ik het achterwege laat om op deze duinen te fietsen: als het erg druk is zodat ik er niet door kan, als ik zware spullen/boodschappen bij me heb, of wanneer er iemand met een fiets op het pad loopt die waarschijnlijk tegen me gaat zeuren. Want eigenlijk is het verboden om op dat pad te fietsen. Vorige week was zo'n moment. Al van ver weg zag ik haar lopen. Een vrouw met een fiets op het pad. Zo'n vrouw die mij er even lekker in ging wrijven dat ik helemaal niet mocht fietsen op dat pad. Daar had ik op dat moment even geen zin in, dus ik stapte keurig af op het begin van het pad en liep met mijn fiets aan de hand omhoog. De vrouw, die eerst ver voor mij liep, was gestopt om even uit te rusten van het lopen. "Hee!", roept de vrouw naar me. Ik ben verbaasd. "Ik had wel verwacht dat zo'n jonge meid als jij dit pad wel op had gefietst!". Ik voel me betrapt, alsnog. "Ja..", stamel ik: "Als ik was gaan fietsen hadden we elkaar vast in de weg gezeten, en dat was onhandig, dus ik ben maar afgestapt." Ze kijkt me aan, net iets te lang. Dus ik zeg: "En, ik dacht eerlijk gezegd dat u zou gaan zeuren omdat ik hier helemaal niet mag fietsen." De vrouw lacht. "Oh wel nee joh, zo ben ik helemaal niet! Maar mag ik je wat vragen?" Ze pakte een kaart van Texel met routes erop. "Ik wil graag dit pad fietsen. Samen met mijn man die al 10 kilometer verderop is." Ze wees daarna een wandelroute aan vlák langs de kust. "Mevrouw, u kunt hier helemaal niet fietsen. Tenzij u toevallig mountainbikes bij u heeft, want dit pad is recht langs zee!" "Oh! Maar op het kaartje is het net een fietspad" "Gelooft u mij mevrouw, daar is echt geen fietspad. Achter de duinen langs de slufter is een fietspad." "Dankjewel! Langs Ecomare dus?" "Nee, Ecomare is precies de andere kant op" "Goed, ga ik nu mijn man snel zoeken!" Ze fietste snel weg. Nu maar hopen dat haar man niet al het 'fietspad' langs de zee had genomen.
Katja Schraag