Nieuweschans-Texel
Nieuweschans. Menigeen heeft geen idee waar het ligt, en om eerlijk te zijn moest ook ik er even op de kaart naar zoeken toen Ruud Timmer van de Toercommissie van Wielersport Texel de fietsrit Nieuweschans-Texel onder mijn aandacht bracht.
Maar nu (zondagmorgen) zitten we dan om zes uur 's morgens op de fiets, twaalf toerfietsers, voor de tocht naar Texel, een rit van ruim 260 kilometer. Tot in de puntjes voorbereid door Ruud en Els van der Meer, twee routiniers die zelf ook meerijden. Ouwe rotten zijn ook Jan Zijm, Leen den Braven en Simon Appel. Bij Simon had het overigens maar een haartje gescheeld. De avond voor vertrek was zijn middelvinger bij het klussen aan een haakje blijven steken, met als gevolg een diepe wond. Maar ondanks negatief reisadvies van de dokter is hij er met een dik verband bij, old soldiers never die. Ook de jonge garde is van de partij, in de hoedanigheid van Pepijn Kolthoff, Daan van der Slikke en Daniël Hendriks. En van de ''Strender'' fietsgroep Cor Bremer, Hans Malschaert, Jaap Schenk en ik. Net als vorig jaar Vaals-Texel zorgen Aart Slegh en Rob Graaf vanuit de bus voor peptalk en een natje en een droogje. Zaterdagmiddag tapte Aart al de eerste koffie, op de heenrit van Drachten naar Nieuweschans, ''slechts'' negentig km. Waarna we als lange afstandsfietsers de oude traditie eer aandoen door onszelf 's avonds vol te proppen bij de plaatselijk Chinees, een stukje verderop in Beerta. Maar vertrekken dus vanuit Bad Nieuweschans. Diep in Groningen, tegen de Duitse grens. Daar doorkruisen we bij het krieken van de dag de landerijen met de statige boerderijen van herenboeren van weleer, ten tijde van de ''Graanrepubliek'' één van de rijkste akkerbouwgebieden. Pracht en praal, maar hier en daar ook verval. Door dit uitgestrekte gebied rijden we langs trekvaarten, via coupures in de dijkjes van polder naar polder, van plaats naar plaats. Langs een dijk, met daarop grafzerken. Ruud heeft zich verdiept in de historie, ze stonden ooit op begraafplaats in een van de dorpjes die moest plaatsmaken voor industrie. Die kwam er nooit, de zerken zijn op de dijk gezet. We passeren industrie, windmolens, maar ook schilderachtige dorpjes en een kerkje op een terp, wat ze in Groningen wierd noemen. We hebben geluk, de zon schijnt en - nog belangrijker - de wind is oostelijk - in de rug dus. We vliegen naar Texel, al keuvelend van stop naar stop, genietend van de koffie van Aart. Na een appje naar mijn zus Loes en zwager Kees in Pietersbierum worden we in hun 19e eeuwse boerderij gastvrij onthaald op heerlijke soep, broodjes, salades, etc. Na het afscheid gaan we met volle magen richting Afsluitdijk en voor we het weten zijn we bijna twaalf uur na vertrek bij de boot, een uur eerder dan gepland.
Gerard Timmerman