Het echte werk
Wie heeft de eindsprint gewonnen? Een vraagje op de wielerapp van zondag. "Rinus", volgens mij. Manlief kwam dampend thuis na een stoere fietstocht en prees het jongste lid. "Een aanwinst, wat kan die jongen fietsen, als die veel gaat trainen fietst hij later de Tour de France." Diegene die de sprint wint moet een verhaaltje schrijven. Een leuke bijkomstigheid, de mannen worden in fietsjargon pittig op de hak genomen. Ben benieuwd naar het verhaaltje van Rinus. De jeugd is aardig op stoom: Sylvano Vos liet voorafgaande aan Ajax-Willem2 een staaltje hooghouden zien. Hij moest bij 3178 keer stoppen wegens de tijd. "Ik heb wel wat geoefend'', zei hij bescheiden na afloop. Hij droomt om bij Ajax te mogen spelen later. Er is een hoop pittige jeugd. De scholen zijn begonnen, boeken gekaft en roosters in agenda's geplakt. Als ik bij vrienden om een bakkie ben, laat het oudste meiske me haar mooie agenda zien. "Kijk dit is mijn rooster." Een mooi schema met allerlei afkortingen moeten haar wegwijs maken in de brugklas. "En weet je de lokalen al wat te vinden?", vraag ik. Ik zie mezelf nog zoeken, sjouwend met een dikke tas. "Nou kijk, de 0 is op de begane grond, de 1 op de 1e etage, en de 2 helemaal boven." Ik zie een vreemde afkorting en vraag wat dat is. Het blijkt het mentoruur te zijn. Elk kind heeft een mentor gekregen of later gekozen, die hen begeleidt. Tessa heeft dezelfde als mijn dochter vroeger. ''Da's een lieve vrouw'', fluister ik haar toe. Ze lacht haar beugel bloot, en knikt. "Ik wil juffrouw worden later." Onderwijl doet ze alle boeken in de tas en sjouwt hem naar de bijkeuken. Volgens mij is de tas een stuk zwaarder dan de vrouw in de dop. De wekker op half 7, en de fiets startklaar. Ze is vastbesloten en klaar om iets goeds neer te zetten in de komende jaren, dat is duidelijk. In de bijkeuken staat een mandje, ik kreeg het van Immy. Zij gaat emigreren naar het Beloofde land en ruimt van alles op. Poes Mies leek het een heerlijke wieg, en twee weken geleden bracht ze er drie schattige poesjes ter wereld. Ze hebben de ogen nu open en proberen over de rand te kruipen. Buurmeisje Eva is er van gecharmeerd. Ze zit er op knietjes voor en pakt ze stuk voor stuk. Allemaal verschillend van kleur maar heel zacht en klein aait ze het spul. Een minuut of vijf dan dartelt ze buiten in de tuin, ze wil de vlinders bij de struiken wel vangen roept ze. "Doe je voorzichtig", maar ze duikt al op de grote paarse pluimen van de vlinderstruik. "Ik heb er een" Ze komt triomfantelijk met haar handen als een kommetje haar aanwinst laten zien. Ze is niet van plan de vlinder los te laten, dus leid ik haar wat af. "Ga je al weer naar school? Welke groep? Ze zit nu in groep twee. ''Niet meer bij de kleintjes, nu begint het pas echt." Ik schiet bijna in de lach maar antwoord serieus, ja nu begint het echte werk, zeker weten, en zie haar huppelend achter de vlinder naar huis gaan…
Jozien