WIZW: 1960 Ronde van De Waal
Ik las het stukje van mijn broer Jacob over de ronde van De Waal 1960 en ik herinnerde me weer de hele situatie van toen. Laat ik beginnen in 1959. Jacob en mijn broer Jan (de latere wiskundeleraar) en ik deden mee aan de ronde van De Waal. Na twee rondjes kreeg Jacob een lekke band. Hij kreeg van een toeschouwer een gewone fiets waarop hij één rondje reed. Ondertussen werd zijn racefiets gemaakt. Hij had het geluk dat Kees De Graaf met materiaalpech was uitgevallen. Het voorwiel van De Graaf weer in Jacobs fiets gezet, dus na één rondje op een gewone fiets kreeg Jacob zijn eigen racefiets weer terug. Maar door al de toestanden reed hij een paar honderd meter achter het peloton. Ik heb toen op hem gewacht en samen haalden we het peloton weer in.
We reden samen zo lekker met zijn tweeën zodat ik riep naar Jacob "En nu doorgaan". Jacob met de tong op zijn schoenen kon mij bijhouden. Al dat gedoe met die fiets hadden wel wat kracht gekost, maar hij bleef in mijn wiel en we lieten het peloton achter ons. Niemand kon ons bijhouden. Jacob en ik spraken af dat ik zou winnen. Zo gebeurde het, ik won de ronde van De Waal in 1959. Jacob werd tweede en broer Jan won de spint van het peloton en werd derde. Het jaar daarop hadden Jacob en ik afgesproken dat hij de sprint zou aantrekken en ik de wedstrijd zou winnen, maar Piet Roeper (Sinterklaas) had goed nagedacht hoe het zou gaan. Ik weet het na 55 jaar nog precies. Het laatste rondje dat we reden kleefde Piet aan mijn achterwiel op minder dan één meter wat mij toch wel wat zenuwachtig maakte. Wat ik ook probeerde ik raakte Piet niet kwijt. En toen kwam de eindsprint.
Jacob reed voorop om voor mij de sprint aan te trekken. Maar daar kwam Piet naar voren, hij kwam tot ongeveer mijn trappers. Het ging verschrikkelijk hard. Ik had me helemaal op Piet gefocust. En daar kwam de eindstreep al dichtbij. Jacob en ik hadden geen tijd meer om dit onderling te regelen ondanks mijn geroep: Jacob. Jacob! Zo won Jacob de ronde van De Waal 1960. Hij bood meteen zijn excuses aan, maar hij kreeg wel de wisselbeker uitgereikt. Die heeft dus 55 jaar lang op zijn werkkamer gestaan en elke keer als hij ernaar keek realiseerde hij zich dat er iets niet goed was gegaan.
Nu werd er weer ronde van de Waal gereden en beseft hij dat het nu tijd werd om van dat rot ding af te komen. Ik denk dat het voor het welzijn van mijn broer wel goed zou zijn dat wij samen de wisselbeker aan de dorpscommissie van De Waal moeten aanbieden. Die weet vast wel een plekje in de vitrine van het dorpshuis "De Wielewaal". Want het is wel een beker met een verhaal.
Kees Vlaming