Wat ik zeggen wou - Honden
Er moet mij iets van het hart. Ik ben het spuugzat! Als geboren en getogen Texelse houd ik van het beeld van schapen in het land, en van schapen op de Mok en enkele andere gebieden, waar ze vrij mogen grazen. Afgelopen week is er wederom een schaap van Martin Kikkert, aan de Mok, dusdanig verwond door een loslopende hond, dat het ingeslapen moest worden En waarom? Omdat er (weer) een hondenbezitter was, die vond dat de aanlijnplicht voor hem/haar daar niet gold. Even voor de goede orde, die borden staan daar niet voor niets! Er zijn zat plaatsen op Texel waar honden los kunnen, dus daar waar daar het niet kan/mag, houd je daar dan ook aan! En het gaat niet alleen om toeristen, ook de Texelaars zelf kunnen er iets van! O ja: "Mijn hond doet zoiets niet, als ik één keer fluit komt hij heus wel terug…." Jaja, zodra de kudde schapen gaat rennen, in paniek, gaat bij de hond het INSTINCT werken, en wordt het vluchtende schaap al snel een "prooi". Schadepost van het afgelopen "incident": Een dood schaap; Dierenartskosten buiten praktijktijden; 15 manuren, om de in paniek uit elkaar gedreven kudde weer bij elkaar te krijgen; Een afgelaste huifkarrit omdat Martin zijn schapen moest zoeken en destructiekosten. Al met al een kostenplaatje, wat het schaap bij verkoop geeneens opbrengt. Maar Martin houdt van zijn schapen en van het stukje nostalgie, wat het schapen vrij in de natuur laten grazen toch is. Het zou toch eeuwig zonde zijn als dat niet meer zou kunnen. Dus lieve mensen: Houd in de buurt van schapen of ander vee je hond aan de riem!
Wilma Daalder, Oudeschild