Texelse Marit bewaakt strand bij paal 20
Best bijzonder, zo'n volbloed Texelse tussen strandwachters die uit het hele land naar Texel komen om hier het strand te bewaken. Marit (18), die studeert voor apothekersassistente en naast dit vrijwilligerswerk twee vakantiebaantjes heeft: ''Ik ging wel eens met mijn vader mee (John), die voor de gemeente langs de bewakingsposten gaat. Het leek me wel leuk, dus ik heb me ingeschreven.'' Eind juni draaide ze voor het eerst mee. ''De eerste dag werd ik opgeleid, leerde de basisvaardigheden en deed een conditietest. Twee kilometer rende ik in twaalf minuten.'' Daarna kon ze aan de slag. ''Mijn ploeg bestaat uit zes strandwachten en we wisselen de taken af. Ik heb hier in de post op de uitkijk gestaan, maar ook patrouille gelopen op het strand. Als het nodig is, dan spreken we mensen aan. Bijvoorbeeld als kinderen met vleugeltjes (de zwembandjes rond hun armen), luchtbedden of andere drijvende voorwerpen het water in gaan, want dan lopen ze het gevaar dat ze afdrijven en dat willen we vanwege hun veiligheid dus niet. Ook tweelijnige vliegers zijn niet toegestaan. Als we de mensen er op wijzen, dan luisteren ze meestal wel. Zo niet, dan zeggen we het nog een keer en leggen we ze uit waarom het niet is toegestaan. Ook zijn er veel mensen met kwallenbeten. Die adviseren we die in zee af te spoelen of we behandelen ze in de post met prikweg. Ik vind het erg leuk, zeker als het zoals nu mooi weer is. Ik ben ook best een strandmens. Ook de oefeningen zijn gaaf. Dan gaan we bijvoorbeeld met de boot het water op.''
Haar uitvalsbasis is de bewakingspost bij paal 20, hoog op het duin met een fantastisch uitzicht. De TRB bewaakt het strand van paal 18,5 tot 21,5 en van 27,5 tot 28.5, de zuidelijk gelegen stranden worden gedaan door het Utrechter Studentencorps. ''We zijn hier negen weken'', vertelt Robbert Kusters, voorzitter van de TRB. Gevraagd naar waar de strandwachten van de TRB dit jaar zoal mee te maken krijgen: ''Veel klein EHBO-werk, zoals behandeling van kwallenbeten, een pleister op een schaafwond en dat soort werk. Een paar grotere incidenten, zoals een gebroken enkel en iemand met zweepslag. En we hebben tot dusver twintig kids met hun ouders herenigd. Gelukkig geen grote calamiteiten, maar we staan voortdurend op scherp, want het kan elk moment mis gaan.'' Verdeeld over vier posten en bij toerbeurt zijn ze hier dit jaar met 125 strandwachten.
De TRB heeft in totaal 240 leden. Zelf komt Kusters, woonachtig in Utrecht en IT-consulent van beroep, hier al dertien jaar. ''Het is een combinatie van vrijwilligerswerk en een strandvakantie. Het mooie van de Texelse Reddingsbrigade is dat de mensen uit het hele land hier naar toe komen. De verbroedering is groot. Logisch, op Texel trekken we intensief met elkaar op. Op het strand zijn we een team en doen alles samen. We gaan voor elkaar, door dik en dun. Gelijkgestemde mensen, met dezelfde visie. Ook 's avonds trekken we vaak samen op. We eten met elkaar, gaan naar de film en we slapen met z'n allen in het ''schuur'' (het slaapverblijf bij Harry de Graaf).'' Marit knikt instemmend: ''Hier ontstaan vriendschappen voor het leven.'' Gaat ze dit vaker doen? ''Volgend jaar weer.''