ONGEZOUTEN
Tante
Vroeger rende je weg als de politie kwam. Nu rennen we achter de politie aan. De omgekeerde wereld. Waar is het fout gegaan, vraagt Annie zich af. Waarschijnlijk ergens in de jaren tachtig. Toen we zo nodig op de popie jopie toer moesten. Toen werd de agent plotsklaps oom agent. Hoe verzinnen ze het. En die pet past ons allemaal. Nog zo een. Of wat denkt u hiervan: de politie is je beste vriend. En als dan vervolgens het onderwijs dezelfde kant opgaat, is het leed niet te overzien. De meester was de klas niet meer meester. 'Zeg maar Kees tegen mees', werd er gezegd. Zachte heelmeesters. Met stinkende wonden als gevolg. Het gezaghebbende gezag werd van de ene op de andere dag van zijn troon gestoten. Daar begon de ellende. En dat vertaalt zich nu in de manier waarop tegen de politie wordt aangekeken. Waarbij alles onder een vergrootglas wordt gelegd, terwijl het werk en de werkomstandigheden almaar zwaarder worden. Zonder de daarbij behorende beloning. Nu krijgen ze als doekje voor het bloeden een sigaar uit eigen doos. Een kogel uit eigen pistool. Dus wordt actie gevoerd. Op Texel merken we daar weinig van. Maar vergis je niet, de onvrede is er niet minder om. En misschien merken we het wel. Ongemerkt. Voor mij is het een unicum dat de deurmat opvallend lang verschoond is van de zoveelste bekeuring. Dus ik steun ze hoor. Doorgaan, vriendelijke pet-oom. Terwijl ik dit typ, bereikt mij het bericht dat Texel een eilanddichter zoekt. Fantastisch. Ik meld me aan. Een officiële dichter, aangesteld door het gemeentebestuur. Een erebaan voor de komende vier jaar. Had ik maar voor de helft zekerheid. Maar ja, hoe onafhankelijk ben je dan. Want er wordt van je verwacht dat je het visitekaartje bent van de gemeente. Eén verkeerd woord, door B&W ervaren als ongehoord, en je kan zonder grandeur vertrekken door de zijdeur. De aanstelling van die dichter moet gezien worden als fenomeen dat op culturele en kritische wijze reageert op gebeurtenissen in de Texelse gemeenschap. Voorwaar geen sinecure, straks dicht hij de coupure. Annie had liever gezien dat er een nachtburgemeester werd aangesteld. Maar ja, dat komt wellicht nog. Verheugend is in ieder geval dat er maar liefst 63 kandidaten staan te trappelen voor het dagelijkse burgemeesterschap. Daarvan zijn er zeven van het vrouwelijke geslacht. Dat maakt de keuze een stuk makkelijker. Keus uit zeven. Nou zitten er ook nog twee werklozen bij, dus wordt het keus uit twee. Zo simpel is het. Hoe mooi zou dat zijn. Een werkloos loeder als burgermoeder. En hopelijk heeft zij niet van dat pedante en zegt ze: 'Annie, noem mij maar tante.'
Annie@texelsecourant.nl