Ongezouten
Jean
'We komen tot een bepaald besluit, we laten dat dan los en kijken wat er gebeurt. Wanneer er dan geen groot kabaal ontstaat en geen opstanden, omdat de meesten toch niet begrijpen wat er besloten is, gaan we verder. Stap na stap, tot niemand meer terug kan.' Zware kost, ik geef het toe. Maar ik moet sterk aan deze uitspraak denken. Wellicht kunt u met uw neus iemand aanwijzen die dat gezegd zou kunnen hebben. De oorsprong ligt echter niet op Texel, maar in Brussel. En de naam van de spreker is: Jean-Claude Juncker, één van de machtigste mannen van Europa. Hij is namelijk voorzitter van de Europese Unie. De laatste tijd veel in beeld vanwege de toestanden in Griekenland. Het vermanende vingertje wijst uitgebreid naar de Grieken. Hoppa! Maar vergis je niet in de hoge heren in Brussel. Die kunnen er ook wat van. Als het gaat om de schuldvraag komt Annie toch al gauw uit op een gelijkspelletje. En waarom schiet dat citaat me nu te binnen? Nou, dat zal ik u zeggen. De coupure in Oudeschild is plots weer in beeld. Zoals u weet gaan de dijken op Texel verhoogd en verzwaard worden. Milieuactivisten hebben namelijk berekend dat er statistisch gezien eens in de vierduizend jaar kans is op een superstorm. En aangezien elke dag er één is, wordt het de hoogste tijd om tientallen miljoenen euro's uit te geven. De politiek en de ondernemers willen echter in die verzwaarde dijk een gat knippen. Een zogenaamde coupure. Noodgedwongen hoor, omdat de overheid afhaakt bij andere opties. Dat komt mooi uit, want zo'n gat is namelijk bevorderlijk voor de synergie tussen Skil en de haven. Dan kunnen toeristen vanuit hun auto, met een patatje en een milkshake in de hand, genieten van de woelige baren. En het mooiste is natuurlijk als zij, via een zilte selfie, kunnen tonen dat zij er bij waren. Toen. Op het moment dat. Ramptoerisme dus. Ik citeer uit de krant: 'Door den hevigen storm die er gisteren en heden woedde, was het water zeer hoog en stond dikwijls op de kaai. Zondagavond rees het zelfs zoo hoog, dat het zeewater door de coupure in den havendijk zou zijn naar binnen gekomen, wanneer men die niet bijtijds had afgesloten.' (5 december 1917). De vraag van Annie is of die coupure nu de second best optie is, of een worst-case scenario. Of zal het u worst wezen? Wat het ook gaat worden, de naam van die coupure staat vast. De kade langs de passantenhaven heet de Jean le Grand Boulevard. Als die coupure er komt, wordt dat het gat van Jean-Claude Juncker. U kunt zich opgeven als vrijwilliger voor het op te richten dijkleger. Oude tijden herleven. Zandzakken voor de deur.
Annie@texelsecourant.nl