Water…van A tot Z….
Zondag op de fiets naar de kerk in Den Burg, mooi weer, de zomer is begonnen. Vlak naast het fietspad staan de kleine kalveren te drinken bij de grote bruine limousines, een mooi gezicht. Er is Doopdienst, een schattig klein meisje Anne met donkere lokken wordt door oma binnengedragen, en aan de kinderen en de Gemeente getoond. Jan Glazema, onze vroegere voorganger, vraagt aan de kinderen en ons: "Wat hebben we nodig, in ons leven, maar ook vooral vandaag?" Er wordt van alles geopperd: liefde, vertrouwen, warmte, geloof.. Ik roep, geïnspireerd door de kleine baby: "Moedermelk". Ja, hoe praktisch ben je als moeder en zuster. Maar een jongetje zegt helder en puur:"Water". In de roos, want waar doop je mee? Water. De baby, negen maanden lang omringd door water, wordt gedoopt door en met het water uit de bron. We kunnen niet, nooit, zonder water, de Bron van het leven. In de warmte gedijt alles op het land, de gewassen, maar ook wij zelf door water.Tegen de oudere patiënten zeg ik vaak: "u moet goed drinken hoor, pak maar een kan water erbij. " We zijn omringd door kostelijk verkoelend zeewater, we zijn bevoorrecht op ons eiland, en maken daar grif gebruik van. Het is ook vaak het laatste wat een mens aan het eind nog tot zich neemt, als het eten niet meer gaat, blijft nog het verkoelende water in de mond, soms met kleine nibbeltjes, of gezogen uit een gaas of zakdoek. Een vochtige washand op het voorhoofd, ik zie het beeld zo voor me. Afgelopen zaterdag werd het Hospice in Den Burg geopend, een mooi initiatief, een plek om de laatste dagen omringd met familie en geliefden door te brengen. De laatste kostbare momenten voordat de grote oversteek zal plaatsvinden. Vele vrijwilligers namen deel aan een speciale cursus en willen zich met liefde inzetten om die laatste periode handen en voeten te geven. Een mooi gebaar. Een groep vrouwen, kunstig met de naald, maakte een schitterende quiltdeken, met hoe kan het ook anders, de zee, de vuurtoren, een boot…Water.. Mij trof De Boom, het kunstwerk boven de voordeur, gemaakt door Paulien Valk. Twaalf jaar geleden stond ik met mijn oudste broer en zijn vrouw, een boom te planten in het Wilhelminabos, op een glazen wand stonden alle namen geschreven van de overledenen. Zo ook mijn vader. De bomen wortelen in de aarde en de takken groeien naar de hemel, de verbondenheid met het leven en de toekomst, een mooi gegeven. Ik gaf de toen nog jonge boom een flinke gieter water .Het is inmiddels een heel bos geworden. Zondag schonk Jan een grote kan in het doopvont, hoog water, met flink veel spetters, dat vonden de kinderen mooi, Anne als jonge loot van de levensboom, werd door iedereen welkom geheten en veel gezondheid en geluk toegewenst.
Anne de wereld is niet mooi, maar jij kan haar misschien wat mooier kleuren…
Jozien