Jozien: Op zn "Zweets….."
Het beste matras koopt u bij Ikea, kom proefliggen en ervaar wat voor u het beste is! We zijn in Amsterdam, de matrassen waarop we liggen hebben een hoop slaapuren, vertonen flinke kuilen en moeten nodig vervangen worden. Maar ja, nu is er zoveel keus, het wordt er niet makkelijker op. Een beetje schoorvoetend schuifelen we op een bed, het voelt toch vreemd om in een winkel waar iedereen langs loopt, uitgebreid het bed te gaan testen. Totdat er een jong stel naast ons onbezonnen en vrolijk een voor een alle matrassen probeert. Ik hield de hele tijd mijn benen wat in de lucht om te voorkomen dat er schoenafdrukken op het voeteneind kwamen, maar deze spontane levensgenieters duiken erop als was het een zwembad en testen de veren. "Dit is een springbox schat, hij springt vanzelf, kijk eens hoe heerlijk." Het meisje haar paardenstaart springt vrolijk op en neer, haar geliefde lacht haar toe en doet gezellig mee in de paringsdans. Manlief bekijkt het schouwspel, hij ziet z'n koren bloeien en zegt :"Goh Jozien, zou dat ook niet iets voor ons zijn?" We duiken als een stel verliefde dertigers op het hagelwitte matras. "Lijkt me heerlijk, zeg!", roep ik enthousiast terug. "Mooi hoor, met zo'n prachtig dekbed erbij, ik ben voor." "Ja en dan wil ik eigenlijk gewoon een heel groot matras, niet meer twee aparte, ik vind die gleuf helemaal niet fijn." Manlief kijkt me lachend aan, en wil iets gaan zeggen, maar houdt zich in." Kijk deze Hilstad is er ook in 1 meter 80." Alle Scandinavische namen passeren de revue. De een nog mooier dan de ander. Dan wordt er omgeroepen, de zalm is vandaag voor de liefhebber en de snelle Jelle in de aanbieding. We gaan lekker eten en bedenken dat dit matras goed van dikte, verend en veilig zal zijn. Zo ook zaterdagmorgen, een hele vrachtwagen vol matrassen komt bij ons voor aangereden. Alle palen, obstakels moeten voorzien worden van een flink stootkussen. Ik loop met een bankje naar het parcours te slepen als mijn mobiel gaat. "Schoonma, kan ik meedoen met de wielerronde?" "Lijkt me leuk", reageer ik, de dochter heeft een sportman pur sang. Een krijger met lange tanige benen, en een uithoudingsvermogen waar je u tegen zegt. Als ik de ronde heb gereden met de buurjongens om het parcours te verkennen komt hij in zijn wieleroutfit voor huis aangefietst. Een leuk stel rondemissen met een jurk van een finishvlag gemaakt komt joelend voorbij. Een Tour de France gevoel overweldigt ons, en de buurvrouw deelt gezellig borreltjes uit. De mannen doen het fantastisch, maar het is zwaar, vooral als er na drie kwartier koersen ook nog snelle rondes aankomen. Grote rode koppen gieren voorbij. We roepen, fluiten, zwaaien en springen:schoonzoon wordt tweede. Hij krijgt allerlei prijzen en wij zijn zo trots als een pauw. Manlief is nat van het zweet: "Een zwaar parcours hoor, ik vloog bijna op een van de matrassen." "Je bent een volhouder hoor, prijs ik hem en wis de druppels zweet van zijn voorhoofd, dat belooft wat op het nieuwe matras."