De Atlantikwall in de Slufter
Overal op het eiland zijn nog sporen uit de Tweede Wereldoorlog te vinden. Bunkers zijn de meest in het oog springende.
Paul Dijkstra, schrijver van het boek 'Duitse bunkers op Texel', licht er eentje uit. Deze keer de bunkers rondom de Slufter. Al in mei 1942 richtte de Duitse bezetter net iets ten zuiden van de Slufter een zogeheten Küstenwache in.
Dit was niets meer dan een wachtpost van waaruit soldaten patrouilleerden over het strand en de duinen, op zoek naar geallieerde schepen. In het kader van de Ausbau der Küste, het bouwprogramma van de Neue Westwall (de voorloper van de Atlantikwall), realiseerden de Duitsers meerdere betonnen bunkers in deze Küstenwache.
Deze bunkers waren afkomstig uit een in maart 1942 vrijgegeven Typenheft, een klein boekje met bepaalde standaard bunkerontwerpen. De bunkers waren de eerste betonnen bunkertjes op het eiland.
Bomvrije bunkers, zoals werden gebouwd bij de Nordbatterie, waren dit nog niet. Men sprak bij de bunkers in de Slufter over "verstärkt feldmässiger Ausbau". Dit soort bunkers was bestand tegen granaatscherven en licht mitrailleurvuur. Ook werd een woonverblijf in de Küstenwache gebouwd. In deze door de Kriegsmarine ontworpen Bunker für Küstenverteidigung konden zes manschappen worden ondergebracht.
Het nachtverblijf was tevens bestand tegen scherven, terwijl het dagverblijf veel lichter was uitgevoerd. Vanaf 1943 werd aan de noordkant van de Slufter ook een bunkercomplex ingericht.
Dit complex, dat in de winter soms zelfs onder water stond, was uitgevoerd met barakken en veldopstellingen voor mitrailleurs. Zowel de op Texel gelegerde Kaukasiërs als de Georgiërs hebben het complex bemand.
Tegenwoordig is ten zuiden van de Slufter nog een tweetal bunkers op het strand aanwezig, waaronder de resten van het woonverblijf. In het complex ten noorden van de Slufter zijn sommige opstellingen nog nagenoeg intact gebleven.