Ongezouten
Pauwnews
Mensen vragen mij vaak: 'Annie, hoe doe je dat toch?' Elke week een column schrijven valt inderdaad niet mee. Er gebeurt zoveel op ons eiland. Zie dan maar eens één onderwerp er uit te lichten. Al meer dan tweehonderd keer. Nou, laat ik duidelijk zijn. Uiteindelijk is het alleen te doen om de poen. Elke zichzelf respecterende krant heeft een columnist nodig, dus ik vraag er grof geld voor. Maar verder is het ook leuk hoor. Neem bijvoorbeeld het Texelse wel en wee van deze week. Pauwnews! De discussie over de diersoorten in het Nationaal Park is amper verstomd, of we krijgen de volgende schok te verwerken. Pauwen, dood en levend, verdwenen en verschenen, beheersen het eilandnieuws. Bij Paal 17 spoelde onlangs een dode pauw aan. Sectie toonde aan dat het om een exemplaar van het mannelijk geslacht gaat. Laten we hem voor het gemak Jeroen noemen. Jeroen is waarschijnlijk een natuurlijke dood gestorven. Wel werden de veren hem ontnomen, door ene Captain Peacock. Dat is geen jutten meer, dat is plukken. Blijf met je klauwen van onze pauwen, is de boodschap. Reken maar dat die veren nu dienst doen als een soort droogboeket. Dat laat die jutter zo trots als een pauw zien, of op sien Tessels: gróós as puus. Vervolgens trekken verontruste Texelaren aan de bel. Hun pauw is verdwenen. Foetsie. Plotsklaps. Van de ene dag op de andere is de vogel gevlogen. Opsporing verzocht. Het vermoeden bestaat dat het pauwenbevrijdingsfront er achter zit. Maar dan? Het moet niet gekker worden, maar op de Kogerweg zetelt sinds een tijdje…: een pauw! Nu zou u denken dat één en één twee is. Nou, vergeet het maar. Want die laatste pauw is een vrouwtje. Laten we haar Marion noemen. In de Texelse Courant staat een foto van Marion. Als u haar herkent, wordt u verzocht contact op te nemen. Dan kan zij opgehaald worden en is de buurt verschoond van het gekrijs van Marion Pauw. Die kan er wat van. Eigenlijk best wel eng wat er gebeurt. Het zou zo maar passen in 'De maand van het spannende boek.' 'De Cock en de Pauw,' is een aardige titel. Aangezien de verdwenen pauw een mannetje is, moeten we er maar van uit gaan dat dit de dode Jeroen is. Anders snappen we er helemaal niks meer van. Nou ja, liever een natuurlijke dood, dan aan het spit. Vroeger was het namelijk een teken van rijkdom als je gebraden pauw serveerde. Hoe nu verder, is de vraag. Een ophokplicht wellicht. Of alle pauwen ringeloren. In ieder geval voer voor een werkgroep die er beleid op los laat. Intussen is elke Texelaar, getooid met een hoed met pauwenoog, met alle kleuren van de regenboog, verdacht. U bent gewaarschuwd.
Annie@texelsecourant.nl