''Zo'n karakteristieke stolp niet veranderen''
Ze kocht de monumentale stolpboerderij aan de Waterweg op de Hogeberg in 1980, samen met haar inmiddels overleden man. Ze past goed op het erfgoed. De 78-jarige Duitse spaart kosten noch moeite om dit Rijksmonument waarvan de geschiedenis terug gaat tot 1631 in optimale conditie te houden. ''Geen kunststof of metaal waar dat niet hoort, maar alleen originele materialen'', doelt ze op de restauratie en schilderbeurt van de houten goot, deuren, kozijnen en het houten voorschot door timmerman Dick Blom en schilders Piet Daalder en Sidny van Bruggen. Haar gedrevenheid naar authenticiteit gaat ver. Zo heeft ze onder meer een tuinwal laten zetten en hoewel ze zelf van paarden houdt laat ze die niet op het land rond de boerderij grazen. ''Op de Hogeberg horen nu eenmaal schapen te lopen.'' Beheer en onderhoud van de boerderij waar ze zelf drie keer per jaar verblijft vergen de nodige kosten, die ook met de verhuur aan gasten niet kan worden opgebracht. ''Maar ik heb het er graag voor over. De stolp moet blijven zoals hij is. De schapenboet zou eigenlijk ook een monument moeten zijn. Dan blijft het geheel zoals het nu is.''
Texel is het tweede vaderland van deze Duitse, ze komt hier nu al 50 jaar achter elkaar. ''We wonen in Leimen, bij Heidelberg. Mijn oudste zoon, toen anderhalf jaar, had bronchitis. De kinderarts zei: 'Jullie moeten naar de Noordzee'. Zo zijn we hier terecht gekomen.'' Haar zoontje had inderdaad baat bij de zuivere lucht. ''Van 1965 tot 1973 huurden wij op Texel verschillende huizen. Toen kochten wij een huisje in De Koog. Intussen was ons gezin uitgebreid met nog twee zonen. In 1980 ontdekte ik dat Zuid-Haffel te koop stond. Mijn man wilde eigenlijk een skichalet kopen, maar nadat ik hem er van overtuigd had dat dit een veel betere keus was, stemde hij toe. We kochten het van de familie Roos, die het in 1973 heeft laten restaureren. Daarvoor was het van de gemeente, die het had gekocht van de familie Kikkert. Henk (van de Pontweg) was hier eens, keek rond en zei: 'Hier ben ik nog geboren.' Ik heb op Texel in de loop der jaren veel mensen leren kennen, zoals Marie Smit-Dros, die met haar man Henk jarenlang onze buurvrouw was. Elke keer als ik op Texel ben, ga ik bij haar langs. Na het overlijden van mijn man in 2000 ben ik het gaan verhuren, de opbrengst stelt mij in staat om het te behouden. Enkele families komen hier al zo lang ik het verhuur. Het is ook leuk dat kleinkinderen van de familie Roos hier sinds een jaar of vijf vakantie vieren. In het huis dat ooit van hun opa en oma was. Ze genieten er van.'' Op de foto bladert ze in het gastenboek, dat ze ooit van de buren op de Hogeberg heeft gekregen. De bladen zijn versierd met gedroogde planten uit de omgeving. Ze houdt van wilde planten. ''Voorheen liet ik al het gras maaien, nu laat ik een deel groeien, zodat de natuur z'n gang kan gaan.'' Het gastenboek het zit vol met foto's, tekeningen, anekdote's en dankwoorden van gasten. ''Waarom ik al zó lang meerdere keren per jaar naar Texel kom? Ik geniet hier. Van Zuid-Haffel, de tuin, de schapen, de natuur en het cultuurlandschap. En ik vind het heerlijk dat jullie gemeenschap de historie van dit landschap zo goed heeft bewaard.''