Wat ik zeggen wou
Levenslang
op een eiland
In mijn praktijk heb ik meerdere Texelse vrouwen gesproken met een seksueel geweld ervaring, kortom seksueel misbruik. Na vele jaren durven zij de stap te nemen om het in vertrouwen te delen, onder andere met mij. Na jarenlang zwijgen, vaak onder druk van de dader, die meestal een familielid of bekende is, komen zij tot actie. Dit valt niet mee, want Texel is klein en "ons kent ons". Wat doet de ander ermee, die je "het" in vertrouwen hebt gezegd en dan de angst voor sterke ontkenning. Veroordeling en beoordeling wachten je, ook op Texel, waar men denkt dat dit gruwelijke misdrijf niet voorkomt. Men houdt liever de "oogkleppen" gesloten.
Met dit probleem kampen de meeste cliënten van mij. Toch moedig ik ze uiteindelijk wel aan juridische stappen te ondernemen om ten eerste erkenning, genoegdoening te verkrijgen en vervolgens van het zich slachtoffer - voelen af te komen. Ik neem mijzelf hierbij als voorbeeld. Als lotgenoot vertel ik de cliënten in het kort wat ik aan mijn situatie heb gedaan, toen ik nog op Texel woonde en nu nog, sinds ik ben verhuisd naar "de overkant". Het seksueel misbruik door mijn oudste broer tijdens mijn kindertijd, dat plaatsvond op Texel, heeft mij, door jarenlang onder druk moeten zwijgen, behoorlijk schade gedaan, hetzij psychisch, hetzij lichamelijk. Geen huisarts of wie dan ook die het opmerkte. Hoe alleen voel je je dan met "dat grote geheim". Je wilt aangifte doen, maar je bent al te laat. Op enige aanpassingen na van de wet, vervalt juridisch na dato je recht op een schadevergoeding. Voor veel van mijn cliënten is dat te vroeg, want juist na vele jaren openbaren zich de werkelijke problemen en ben je als slachtoffer strijdbaar geworden. Hier hebben de meeste van mijn cliënten mee te maken. Dan is het de vraag of je anderzijds een genoegdoening kunt halen bij de dader, het gaat toch vooral om erkenning, zijn excuses, maar ook om schadederving, emotioneel leed, het niet meer kunnen functioneren en werken.
Texel is klein, er heerst nog steeds een taboe op seksueel misbruik, men kan het ook niet geloven dat "zoiets" zich voordoet op ons eigen eiland... Ergens begrijpelijk, maar anderzijds, wat doen we onze slachtoffers aan?
Het is daarom dat vrouwen met een seksueel misbruikervaring Levenslang krijgen.
Elly Westdorp,
Euroase, praktijk voor maatschappelijk werk, Medemblik en Texel