Kus van Nelli Cooman en de eeuwige roem
Rode neuzen, Nick en Simon, kunstjes op een picknicktafel en een kus van Nelli Cooman. Belevenissen tijdens de Roparun, de loop van Parijs naar Rotterdam door de Texelrunners tijdens het Pinksterweekend. Yvette Berndes doet verslag.
Het complete team van de Texelrunners heeft tijdens het Pinksterweekend de estafetteloop van Parijs naar Rotterdam afgelegd, om zo -tezamen met 314 andere teams- geld in te zamelen voor mensen met kanker. Menig teamlid had al meegedaan aan eerdere edities, aangestoken door hun enthousiasme hebben zich verse leden aangemeld. Team 284 is een hecht team, Texelaars onder elkaar. Vrijdag werd de bus reisklaar gemaakt. Zaterdagochtend vertrokken zij richting Parijs. Aangekomen moest het team zich eerst aanmelden, rond middernacht klonk hun startsein. De 36-urige estafetteloop kon beginnen. Daar waar de weersomstandigheden vorig jaar bedroevend waren, viel het dit jaar gelukkig mee. Hoewel Roel zich hulde in een charmante poncho, liet de regen zich niet verleiden om de runners te komen pesten. De nachten waren donker, Maikel, Robert, Johan en Sjoerd -de chauffeurs/kaartlezers- moesten uit alle macht de zeilen bijzetten om de lopers (Pierre, David, Frits, Jan, Jan, Martijn, Coen en Temilja als enige vrouw) en fietsers (Leen,Roel, Sjaak, Jan) zo goed mogelijk te beschermen. Het was namelijk geen afgeschermd parcours. De weg was lang, team 284 liep vaak afgezonderd. Overdag was de sfeer te vergelijken met de vierdaagse in Nijmegen. Overal publiek, rode neuzen en ballonnen werden uitgedeeld, maar ook fricandellen, broodjes ei of fruit. Er was zelfs een prachtig spandoek -speciaal ontworpen door Clemens- voor de Texelrunners! Quote Maikel: ''We voelden ons door het publiek gedragen!'' Jan Nico roemde de oudere Surinaamse dame die op een picknicktafel spontaan haar kunstjes vertoonde. Het publiek schonk het team energie. De sfeer was uitstekend, niet louter door het publiek, maar ook dankzij de saamhorigheid die er heerste. De muziek van Frits, waarbij onder meer Nick en Simon vielen te beluisteren, werd grijsgedraaid. David zong het hele nummer luidkeels woordelijk mee. Dit tot groot genoegen van de rijpere runners. Marjon en Marcel verzorgden het team met zachte hand. Het was dankzij hen dat Jan F zó goed verzorgd werd -hardnekkige blessure- , dat hij de hele afstand kon uitlopen. De teamcaptains zorgden ervoor dat de lopers na het rusten op tijd wakker werden om het stokje over te nemen, verzorgden de maaltijden en plakten de banden. Hans en Maarten manoeuvreerden behendig - gedurende de hele rit- de grote bus die beschikbaar was gesteld door TBO. Met de finish in zicht, wachtte Pierre nog een verrassing. Hij werd door niemand minder dan Nelli Cooman, ambassadeur Roparun gekust, dit onder het toeziend oog van honderden toeschouwers! Groot op het scherm te aanschouwen, Pierre met een blos van oor tot oor. Rijkelijk beloond voor zijn inzet. Tevens werden de anderen beloond, een verfrissing en een roos. En eeuwige roem. Het team is geëindigd als zevende. Op de boot terug waren de familieleden aanwezig. Genietend van de soesjes, gemaakt door Judith, en van een welverdiende Skuumkoppe, werden veel ervaringen gedeeld. Ontroerende momenten waren er ook. Meer informatie,binnenkort een uitgebreid verslag en foto's op www.roparuntexel.nl en er staat een filmpje op YouTube.