Wat ik zeggen wou
Meester Michel
Half november 2014, tijdens een roerige bijeenkomst van ouders van kinderen van klas 4/5 van de Vrije School en Jan Bot (bestuurder) werd bekendgemaakt dat de succesvolle meester Michel Schutte was geschorst. Er bleken geen klachten te zijn van wie ook. Michel was een fantastische meester werd ons verzekerd. Maar......er waren toch redenen hem de deur te wijzen. Doorvragen hielp niet. Het bestuur hield haar poot stijf en beweerde dat zwaarwegende motieven aan dit besluit ten grondslag lagen. Toen trad er een lange periode in van duisternis. Meester Michel zagen we niet meer. Hem was ook de toegang tot de schoolpleinen ontzegd, terwijl zijn eigen kinderen toen nog op dezelfde school zaten! Ouders konden hem dus ook niet persoonlijk vragen wat er aan de hand was. Het bestuur zweeg in alle talen. Hoe vertel je dat aan kinderen die hem missen en niets snappen van dat grote mensengedoe en al helemaal horendol werden van alle wisselingen door invallers. Half december stond er met koeienletters "Michel Trug" op zijn school. De kinderen van zijn klas waren het daar roerend mee eens. Eind april ontvingen ouders een brief via de directie met de inhoud dat Michel ZELF ontslag had genomen. Onder hoeveel druk is dat tot stand gekomen is het eerste wat mij te binnenschiet. De meester die volgens hetzelfde schrijven hartelijk bedankt wordt voor zijn grote inzet en deskundigheid, gerespecteerd werd en een waardering meekrijgt waarvan zelfs onze koning stil zou worden. De meester die de kwaliteiten bezit die gevraagd worden in advertenties voor een nieuwe directeur. Hoe is dit te rijmen, wat is hier werkelijk aan de hand? Op school werd het werktempo opgevoerd en vrijeschoolmethoden omgevormd naar puur cognitieve "leeropbrengsten". Een nieuw modewoord: hogere produktie, sneller van het kindzijn af, op in de vaart der volkeren. Geen verhalen meer; niet meer naar de bieb, alles wat niet direct aan leren gekoppeld kon worden eruit gekieperd. Maar ongelukkige kinderen op school leveren minder "opbrengst" op. Michel is een fantastische meester en dat kunnen alle kinderen die van hem les kregen, beamen. Er is geen enkele reden (geweest) hem buiten spel te zetten. Een bijzonder mens getackeld. De wijze waarop het bestuur is opgetreden hebben Michel, zijn gezin, kinderen in zijn klas en ouders veel verdriet bezorgd. Er is niets gedaan om aan de diepste gevoelens van verdriet van de kinderen tegemoet te komen dan hen onzekerheid te geven over het lot van hen als leerlingen. En nu, ja nu na een half jaar stilte, weten ze dat hun meester niet meer "trug" komt. Collega's, politici en veel ouders staan erbij en kijken ernaar. We hebben het laten gebeuren. Schaamte kleurt het eiland dieprood.
Leo van den Berg, Den Burg.