De Rede van Oost
Oost. Dinsdagochtend na Koningsdag. Het was verrotte koud. Stom, mijn handschoenen thuis laten liggen. Koude blauwe kromme vingers. Gelukkig had ik die al, zo gegroeid, dus voor mij veranderde er weinig. Een botter op de Rede van Oost. Oude tijden herleefden even. Vroeger lagen er meer. Oude foto's laten dat zien. Ik zag de schipper zeulend met een te nieuw rubberbootje naar de wal lopen. Hij trok hem naast de spuisluis van de Krassekeet op het talud. Als hij met hoog water terug kwam kon hij in ieder geval droog overkomen. Mijn God, wat zoek je hier in deze negorij op zo'n gure dag. De regenbuien kwamen al uit Eierland het Noorden inzetten. Het woei aardig. Oosterend was op een half uur gaans. Ging hij boodschappen doen? Bij Koot, Maas, het Wijnhuis, of ….? Ieder zoekt zo zijn weg.