Achter de schermen
Avontuur
Voor de krant een week in een vogelhut op de dijk tussen de Schorren en Utopia. Het leek mij meteen een goed plan. Het idee kwam direct na het persbericht van Natuurmonumenten over hun zoektocht naar "wadwachters". "Wie ik meenam?", vroegen zij zich af. Niemand. Ik zag heroïsche avonturen van mijzelf als een soort Jan Wolkers alleen tussen de vogels. Hij deed het op Rottum, ik op mijn eigen Texel. In de praktijk kom ik nog geen procent bij zijn heldendaden in de buurt.
Ik zie de trekkers verderop rijden en er komen de hele dag fietsers langs. Ik zit hier overdag absoluut niet als een kluizenaar in mijn pipowagen. Toch is het wennen. 's Avonds als de toeristen verdwenen zijn en de boeren genieten van hun welverdiende rust is het stil… erg stil. De geluiden die er zijn ben ik niet gewend. De harde wind tegen de hut, een blatend schaap en krijsende vogels. Ik ben graag aan het woord, maar niemand praat terug.
De eerste nacht in de hut is onrustig. Ik kan de geluiden niet plaatsen en het licht van de vuurtoren ramt naar binnen. Ik ga het ritme volgen en in slaap vallen lukt dus al helemaal niet meer. Hoe laat ik in slaap viel weet ik niet, maar het was ineens weer licht.
Overdag (dinsdag) begint het te stormen. Veel fietsers komen er dan ook niet langs, hoewel de diehard vogelaar zich niet tegen laat houden. Het hutje schudt als een hangmat heen en weer en ik vraag me af of ik de Schorren niet op geblazen word. De dag verloopt rustig en een dorpsgenoot belooft via de chat – hoezo afgesloten? – dat hij shoarma komt brengen.
Ik lach er om en verwacht niet dat hij echt vanuit De Koog eten komt brengen. Precies op de voorgestelde tijd staat hij echter met shoarma voor de deur, midden in het natuurgebied. Dat zou Wolkers niet gelukt zijn. Daar staat tegenover dat het mij weer niet lukt om zulke prachtige boeken te schrijven zoals Wolkers deed.
Ik doe mijn best, net zoals ik dat doe bij het herkennen van de vogels. De rotgans, grote stern en lepelaar gaan al moeiteloos. De verschillende soorten plevieren, grutto's en eenden soms nog wat lastiger. Maar ik leer! Nog tot zaterdag, dan weer terug naar vriendin, kroeggeneugten, televisie en comfort. Maar ik vermaak mij hier uitstekend.
Geen Jan Wolkers, maar toch een heel klein beetje avonturier. Een volledig verslag in de krant van volgende week en in de blogs op de site.
Job Schepers