Ultraloper Dik Jagersma, hier in de Dennen, bezig aan zijn 120 kilometer.
Ultraloper Dik Jagersma, hier in de Dennen, bezig aan zijn 120 kilometer. Foto: Gerard Timmerman

Nestor '120' loopt in strak tempo

Tweede paasdag 4.30 uur. Texel verkeert nog in diepe rust, behalve bij de wielerbaan, waar een groepje hardlopers en hun fietsbegeleiders starten voor de 120 kilometer. Twee rondjes rond het eiland, kun je het nog gekker bedenken?

Dik Jagersma uit Groningen is met zestig jaar de nestor van deze 37 ultralopers. Voor de vierde keer doet hij mee, ik volg in zijn kielzog als hij vanaf de wielerbaan de Haffelderweg op rent. Complete duisternis, behalve de rode lichtjes die op en neer dansen. Het is teamwork. Dik doet het loopwerk, ik op de fiets ernaast en voorzie hem op z'n tijd van een natje en een droogje. Verbazend weinig gaat er naar binnen. Met het flesje sportdrank houdt hij het vol tot voorbij de vuurtoren, waar ik het vul en bij paal 12 pas opnieuw hoef bij te tanken. Een enkel gelletje, wat vruchtenyoghurt en korstjes brood, meer niet. De maag is een gevoelig onderdeel voor ultralopers. Alle tijd om te praten, ruim vijfeneenhalf uur duurt de eerste ronde die ik hem vergezel, daarna zijn de posten bemand en kan hij daar voor verversing terecht. Ik hoor hoe het rond zijn 45ste begon met een marathon, waarna de grenzen werden verlegd. De Zestig van Texel, de 120 kilometer, de Spartathlon, de 'moeder aller ultralopen' van 246 kilometer van Athene naar Sparta. Maar ook de Olympian Race, de kleine broer van 180 kilometer. Terug naar Texel. Op de haven van Oudeschild blijkt dat we niet de enigen zijn die wakker zijn op dit vroege uur. Bakker Timmer verspreidt een heerlijk bakgeur over de haven. Mijn maag begint ervan te knorren. Na een uur duikt Dik de berm in: plaspauze. De natuur moet ook z'n gang gaan. Als we bij De Schorren de dijk over gaan, rijden we de ochtend tegemoet. Best fris zo vroeg, van het trappen in dit tempo word je niet warm. Gelukkig warm aangekleed, een gewaarschuwd fietser telt voor twee. In het schijnsel van de vuurtoren voelt het al iets warmer, naar het puntje en dan onder de duinen langs op weg naar het zuiden. Waar anderen ons inhalen en later weer terugvallen, loopt deze ouwe rot een strak tempo. En houdt dat vol tot het eind. Na ruim twaalf uur hardlopen (12.20.58) gaat hij over de finish. Net vóór echtgenote Ineke, die de zestig loopt.

Gerard Timmerman