Over ploertduuf, por en vloedlijnborrel
'Bademeisters' is de titel van een bijzondere documentaire over studenten van het Utrechtsch Studenten Corps die al meer dan een halve eeuw de Texelse stranden bewaken. Op tv op zondag 19 april, aanvang 22.50 uur op NPO3.
De film is geregisseerd door oud-Texelaar Judith de Leeuw, documentairemaker en scenarioschrijver. Ze neemt de kijker mee in de wereld van de jonge Utrechtse studenten. Negen weken lang verkeren ze in een wereld van zee, zon en zout en leven daarbij volgens de wetten van de groep. Eén daarvan is dat ze spreken in een soort geheim- of codetaal die ze zelf hebben bedacht. Niet voor deze film, het is de taal die ze onderling echt spreken en waarvan maar weinig Texelaars weet hebben. Volgens die taal is hun auto een tank, de auto van een andere een foptank, een meeuw is een ploertduuf en een vlieger een aangelijnde ploertduuf. Fopboeien zijn borsten, met overgave is volle por, een zeehond een nico en God is de grote porbaas. Judith: 'Ik kwam vroeger best wel op het strand en zag die jongens daar bezig. Maar ik heb nooit geweten dat ze een eigen geheimtaal spraken.' Het idee voor de documentaire kreeg ze op het strand. 'Mijn neefje was ergens in gaan staan en bloedde als een rund. Ik ging naar de badhut en zag daar dat die jongens ontzettend hun best deden. Maar zag ook dat ze best wel schrokken van al dat bloed en dat huilende kind. Ik vond het wel ontroerend. Toen ik zelf kind was, vond ik de badmeesters heel groot. Maar het zijn jongens van een jaar of achttien, negentien die eigenlijk best een grote verantwoordelijkheid hebben en soms ook schrikken. Ik zag daar wel een film in.' De film toont de badmeesters zoals het er werkelijk aan toe gaat. 'We hebben niets in scène gezet. We zien hoe ze in hun rode zwembroeken onder leiding van hun president (de 'MDP') sprint- en andere oefeningen houden op het strand, hoe ze badgasten verzorgen, een kind zoeken en hoe ze naaktzwemmers wegsturen ('twee keer vragen en dan opdonderen'). Maar ook hoe ze in één teug een glas bier naar binnen werken. Stoerheid en verantwoordelijkheid gaan hier hand in hand. Want gelijktijdig wordt vastgesteld hoe onverantwoordelijk ouders in dit opzicht zijn. Zo gaat het ook in de slotscène, tijdens de zogeheten vloedlijnborrel, en de jongens al drinkend langzaam in de golven verdwijnen. Ook daar gevoel van verantwoordelijkheid, want ze letten tijdens dit ritueel goed op dat er geen flesje in het water verdwijnt. Een film over een bijzondere subcultuur aan de kust. Jongens aan de vooravond van hun volwassenheid die met een strikte hiërarchie, oude tradities en vaste protocollen proberen de weerbarstige werkelijkheid te beheersen. Samen bouwend aan een allesoverkoepelend en ultiem 'bademeister-systeem'. 'Het is een mooie documentaire, geeft een goed beeld van wat we aan het doen zijn en het was leuk om bij de première op het Filmfestival in Utrecht te zijn, vertelt Tijmen Sachumsky. Hij begint in juli aan zijn derde zomer als badmeester. 'Het is fantastisch. Het weer, de omgeving en de sfeer. Die codetaal die we onderling praten heeft een functie, want het is niet altijd handig als badgasten alles horen.' Over de organisatie ('systeempje'). 'Het eerste jaar krijg je leiding, het tweede jaar geef je leiding. De andere accepteren dat en dat is belangrijk. Het zorgt dat de dingen gaan zoals het moet, en voorkomt dat het in de soep loopt.'
De VPRO-film van True Worksduurt duurt ruim 25 minuten.