Passie
Ik zit aan tafel stapels papieren door te werken voor de zorg, de televisie aan op de achtergrond, opeens hoor ik een bekende stem, ik kijk en zie een man met baard een kerktoren ingaan. Mijn nieuwsgierigheid is gewekt en ik laat de laptop een moment voor wat het is. Hij klimt de trappen op, en bij mij valt het kwartje, Machiel van Wolveren, zoon van het schoolhoofd in Den Hoorn, steekt de vlag uit in de kerktoren van Enschede, en vertelt over zijn stad. Ik had hem niet herkend, maar grappig om hem te horen vertellen na veertig jaar. Het is een mooi programma: 'Geloof en een hoop liefde' en Enschede is een schitterend historische monument. De grootste stad van Overijssel kreeg stadsrechten in 1300 en werd later bekend om zijn textielindustrie. Het bracht rijkdom en mooie gebouwen met zich mee. Bij mij liggen Enschede en de vuurwerkramp naast elkaar in mijn geheugen. Dat dit veel impact heeft gehad onder de bevolking blijkt wel uit de uitzending. Een heel stadsdeel werd weggevaagd, 23 doden, 950 gewonden, en 200 huizen verwoest in mei 2000. Ja, geen wonder, dat geeft het effect van een bombardement in oorlogstijd. In een aparte ruimte is nazorg en aandacht besteed aan alle mensen die dat nodig hebben, en nog. Een medewerkster laat een hele grote wand zien, ingericht als kast met lades. In elke la een verhaal met een herinnering. Nog dagelijks komen er mensen op verhaal met een kop koffie en een moment om te praten, te verwerken, te herdenken. Vanavond is in dezelfde mooie plaats de locatie van de 'Passion', het lijdensverhaal uitgebeeld in deze tijd met muziek en zang van onder andere Jim de Groot, zoon van Boudewijn. Hij heeft een week in een klooster doorgebracht om zich in te leven in zijn rol als Jezus. De regisseur David Griffhorst zet al jaren een stuk vakwerk neer. Het is een man gedreven door passie. Hij gaat nu zelfs met deze schitterende uitvoering naar Amerika. Het spreekt miljoenen mensen aan en dat is niet vreemd, het verhaal van liefde en verdriet, kameraadschap en verraad past zo in onze hedendaagse tijd. Hebben wij niet allemaal een kast met laden vol herinneringen? Zit er bij ons ook niet vaak een stuk van verdriet om ziekte of verloren relatie, gemis en eenzaamheid, van verwoesting en wederopbouw, als je de la opentrekt? We hebben allemaal ons lief en leed, en hebben dan zeker een moment om dit te delen en te verwerken nodig. Het mooie aan de Passion is dat het niet ophoudt bij het sterven, er is altijd weer hoop op een nieuw begin. Vorig jaar klonk de warme stem van Volendammer Jan Dulles vanuit een verlichte Martinitoren in Groningen. 'Kijk omhoog, naar de zon, zoek niet naar een antwoord, laat het los, hou je vast aan mij. Deze weg leidt zichzelf, Hij leidt je naar de toekomst, deze wolk drijft snel voorbij'. Ik wens u een nieuwe lente, en veel goeds met een vrolijk Pasen.
Jozien