Afbeelding
Foto: Job Schepers

Lunch

Vier maal per week lunch ik in De Hogeberg. Geen decadentie en zeker geen deftige bedoening. De Hogeberg is namelijk de naam van mijn school en de lunch houden wij in de bijbehorende aula. In deze aula lunch ik nu al ongeveer zo'n zeven jaar en in die tijd heb ik heel wat rond kunnen kijken. Ondertussen ben ik tijdens die lunches ook tot een conclusie gekomen: de mens is eigenlijk maar op drie manieren beestachtig. Tijdens de ruzie, seksuele interactie en eten. Werkelijk. Als er gegeten wordt met veel mensen bij elkaar, dan merk je gewoon het dierlijke in een mens. Het begint al met de brugklassers. Grote groepen, vaak jongetjes, gaan in hun pauze met een rotgang naar de supermarkt, kopen daar zakken chips, tassen vol brood en blikken drinken met onverantwoorde hoeveelheid suikerklontjes. Deze hoeveelheden eten gaan mee de aula in, worden wild genuttigd en leeg (of soms half leeg) achtergelaten. Vaak naast volle zakjes met boterhammetjes die waarschijnlijk die ochtend met alle goede wil gesmeerd zijn door hun ouders. Ook heb je de groepjes leerlingen die altijd keurig bij elkaar zitten en keurig hun gesmeerde boterhammetjes eten. Leuk om te zien is wanneer er één van de groep iets lekkers mee heeft. Een broodje met gebakken ei, of misschien een pannenkoek in foliepapier. Dan probeert degene met het lekkers dit zo lang mogelijk te verbergen en eet een beetje schuw zijn lunch. De rest van de mensen die eromheen zitten zijn zich bewust van de lunch van de ander en zitten verlekkerd als gieren op het eten te azen. Ook heb je degene die altijd alles heel ingewikkeld heeft ingewikkeld. Crackers, plakjes kaas, sneetjes tomaat, peper en zout. Alles gaat mee naar school en gaat als een ware operatie mee de lunch in. Lunchtijd op school is soms net een dierentuin. Je vindt er ook altijd schreeuwende mensen, gefrustreerde conciërges en rondlopende leerlingen die hun lunchtijd besteden met het zoeken naar hun lunchgenootjes. Die lunchgenootjes zijn dan stiekem naar de Jumbo afgereisd om nog even een extra croissantje te halen. Lunchen op een middelbare school is misschien niet altijd even chic, maar zelfs na zeven jaar blijft het je verbazen én leuk.

Katja Schraag