'Cleopatra' indrukwekkende show
Met rockopera 'Cleopatra - The Crown of Isis' door Kayak, het Popkoor en dansers van Artex vrijdag en het concert zaterdag van Caro Emerald ter gelegenheid van de opening van 600 jaar stad is het jubileumjaar even feestelijk als indrukwekkend geopend.
De symfonische rockgroep Kayak met onder andere Ton Scherpenzeel en gastmuzikanten speelde na veertig jaar weer op Texelse bodem. Ter gelegenheid van het openingsweekend van 'Texel 600 jaar stad' hadden Ton Scherpenzeel en zijn mede-muzikanten groots uitgepakt. In een theatraal uitgevoerde rockopera, mooi uitgelicht en op twee schermen ondersteund met fraaie camerabeelden, vertolkte zangeres Marjolein Teepen de legendarische Egyptische koningin. Een prachtige verschijning en indrukwekkende zangeres. Gastzangers waren Rolf Koster als The Sicilian, Alexander van Breemen als Julius Caesar en Martin van der Starre als Mark Antony.
Een even monumentale als stevige rockopera, waarin snoeiharde gitaarsolo's werden afgewisseld met tedere momenten, waarin - ondanks de beelden - veel aan de verbeeldingskracht van de toeschouwer werd overgelaten. Een muzikale weergave van de opkomst en ondergang van Cleopatra, geschreven door Scherpenzeel en Irene Linders. Met elementen als passie, hoogmoed, verraad en andere thema's. De live beelden van de optredens op de tv-schermen werden afgewisseld met animaties en teksten die de muziek ondersteunden. Het optreden op Texel was de eerste theatrale uitvoering van deze rockopera.
Het Popkoor, onder leiding van Mathieu Vulto, stond gedurende het hele concert op het podium (ook als er niet werd gezongen, want er was geen ruimte voor stoelen) en zorgde voor vocale ondersteuning. Hoewel het geluid tijdens het concert snoeihard, maar van prima kwaliteit was, hadden de technici de microfoons van de Texelse vocalisten wel wat verder open mogen zetten. Nu werden hun partijen geregeld overstemd door de instrumenten. Dat was jammer, ook gezien de kwaliteit en de inspanning die het koor in de aanloop naar dit concert had verricht.
Indrukwekkend waren ook danseressen Roos Bakker en Lisette Boeijen, die een fraai staaltje choreografie tentoon spreidden en mooi dansacts verzorgden. Er was veel publiek op de been en, hoewel het fris was, bleef het droog.
Zaterdagavond, bij het optreden van Caro Emerald, was het niet anders. Wie vrijdagavond kou had geleden had zich nu extra warm aangekleed en op de tribunes zat menigeen met een deken om zich heen. Gelukkig was het kort voor het optreden gestopt met regenen, de tribunes zaten wederom vol en op het plein was het drukker dan vrijdag. Vrijdag waren er 1700 mensen en zaterdag 2300, en dat hadden er wat betreft de organisatie nog iets meer mogen zijn.
Caro Emerald bracht stemming er in ieder goed in. Een jazzy zangeres met een indrukwekkende stem en een opgewekte verschijning, die een heel stel uitstekende muzikanten om zich heen had verzameld. Met onder meer blazers, gitaristen, toetsen, accordeon en contrabas, die voor bijzondere muzikale accenten zorgden. Het repertoire was afwisselend, met onbekende nummers, maar ook passeerden hits de revue die iedereen mee kon zingen, wat op uitnodiging van de zangeres ook gebeurde. Ze voelde zich in haar element en overlaadde het publiek met complimenten. Toen ze informeerde wie er allemaal van Texel kwam, werd er massaal gereageerd. Na het laatste nummer joelde het publiek om een toegift, een wens die ruimschoots in vervulling ging. Bij 'Dream a little dream of me' werden op haar verzoek massaal lichtjes ontstoken en met het bekende 'I Night Like This' nam ze echt afscheid. Presentator Ruud Davris had voor het concert al vastgesteld dat hij in die paar dagen Texelaars had leren kennen als een eigenzinnig volkje. 'En ze houden van een feestje.' Geen woord gelogen, meteen na afloop van het concert zochten veel festivalgangers Question Plaza op, om door te warmen op muziek uit de jaren zeventig en tachtig. Davris prees de organisatie, met name Peter van Gaalen, de penningmeester die hard aan het concert had getrokken.