Applaus.....
Bent u wel eens enthousiast? Gaat u wel eens staan bij het eind van een toneelstuk?
Laat u uw waardering wel eens blijken door de handen op elkaar te klappen? Bent u wel eens geraakt door mooie woorden en laat u dat dan blijken?
Afgelopen zondag vroeg onze dirigent voordat we de mini Mattheuspassion gingen zingen aan het publiek in de Doopsgezinde kerk of ze wilden wachten met het applaus tot aan het einde van het optreden. Ja, een reactie van de toehoorder kan soms spontaan uit het hart naar boven komen. Muziek in passietijd kan ontroeren, helemaal als je de ware toedracht daarbij voor ogen ziet. 'Wir setzen uns mit tranen nieder'. Ons hart kan geraakt worden, niet alleen door de liefde of muziek, maar zeker ook in tijden van verdriet, bij afscheid en rouw.
'Jozien, heb jij misschien tijd om mee te gaan naar het Gemini? ik moet voor controle van mijn pacemaker.' Een 92 jarige mevrouw, al jaren patiënt van me en niet meer zo mobiel, help ik graag als ik tijd heb. Met haar in de rolstoel rij ik de afdeling op en zie een bekende broeder uit mijn opleidingstijd. Mag ik wel mee naar binnen? Ik ben benieuwd wat er straks te zien is op het scherm. De pacemaker wordt uitgelezen, in het geheugen staat wanneer de stroomstootjes zijn geleverd. Weet u misschien nog wat er op die datum is gebeurd? Was u niet lekker? We kijken elkaar aan en weten het eigenlijk meteen. Het is de dag dat haar geliefde, veel te vroeg gestorven, schoonzoon is begraven. De impact op het hart is duidelijk zichtbaar. Niet voor niets praten we over hartzaken als het de liefde of juist het gemis van de geliefde aangaat. Het raakt ons in het hart. Afgelopen maandag waren we getuige van hetzelfde fenomeen. De condoleance, uitvaart kan zo'n impact hebben dat soms moet worden afgezien van deelname. Hoe schrijnend als je echtgenoot en jarenlange partner zonder jou afscheid moet nemen van dit aardse bestaan. Een verbinding met de computer is een oplossing, maar toch. Hoe verwarmend en ontroerend was het dan ook de Maria Magdalena te zien tussen alle bloemen, bij haar geliefde, haar Rechtvaardige man, van wie ze zoveel gehouden heeft.
Ze mocht erbij zijn, zij het onder bewaking, de waas van de verbijstering voorbij, om het heengaan en de betekenis van hun leven met iedereen in de Burght te delen. Muziek, mooie woorden, en .... een groot applaus klonk door de dikke muren van de oude kerk. We stonden allen op voor een ovatie, vele handen klapten, als dank maar ook als hulde. Niet gebruikelijk bij een begrafenis, maar toch. De man heeft veel betekend voor de Texelse gemeenschap, en heeft zeker zijn steentje aan het 600 jarig bestaan bijgedragen.
We vieren feest, koren, dans, van alles wordt er op touw gezet dit heugelijke jaar.
Palmpasen 2015, een grote intocht, een groot applaus waard.
Jozien