Een woning van stro hoeft er niet uit te zien als een plaggenhut.
Een woning van stro hoeft er niet uit te zien als een plaggenhut. Foto: Daan Molkenboer

'Iedereen mag hier

komen wonen'

Texel wordt in 2011 voor het eerst gelinkt als locatie voor een Ecodorp. Inmiddels zijn we vier jaar verder. Hoe staat het met de plannen? 'Er over twee jaar wonen is te ambitieus, maar we willen dan wel begonnen zijn', stelt Peter Kieft van EcoHof Texel.

'Een woongemeenschap op basis van duurzaamheid, die energieneutraal en ecologisch wil zijn', zo worden de plannen in 2011 omschreven. Ik zie direct een klein Gallisch dorpje voor me dat dapper weerstand blijft bieden tegen de Romeinse overheersing. Als ik met de kerngroep afspreek, bereid ik me voor op zweverige types in gebreide truien, die ver af staan van de maatschappij. De realiteit is anders. Als ik aankom bij secretaris Luciette van Hezik tref ik een vijftal keurige en vriendelijke types aan. Ook de baard van voorzitter Kasper van Kraaij groeit niet tot aan zijn enkels. Hij legt uit dat er de afgelopen periode gesproken is met verschillende instanties, waaronder de gemeente. Een locatie ten oosten van Den Burg is daarbij ter sprake gekomen. 'Het probleem is dat het niet past in de huidige woonvisie - voor andere locaties biedt het bestemmingsplan geen ruimte. Ons principeverzoek is dan ook afgewezen. Het college is in de gesprekken wel altijd erg enthousiast geweest. Wij hopen dat er in de nieuwe woonvisie die dit jaar volgt wel ruimte is voor EcoHof Texel', stelt Van Kraaij. De gemeente heeft in haar brief aan EcoHof verwoord om in de nieuwe woonvisie een afweging te maken over de wenselijkheid om mee te werken aan initiatieven zoals het realiseren van een zelfvoorzienend buurtschap. Binnen de kerngroep is inmiddels gesproken over meerdere locaties om een ecodorp te realiseren. 'Zoveel ruimte hebben we helemaal niet nodig. We hebben het over twintig stro-leembouwwoningen met ruimte voor landbouw, ik denk een hectare of vijf in totaal', vervolgt de voorzitter. Het beeld van een akker vol hutjes, waar iedereen om een haardvuur zit en het eten van vlees een taboe is, borrelt weer bij mij naar boven en ik leg dit absurde beeld ook voor. Er wordt gelachen. 'Iedereen is straks welkom, houdt zijn privacy en het recht op zijn of haar eigen beslissingen. Wie iedere dag hamburgers wil eten, mag dat gewoon', stelt Christine Koersen. Wie totaal geen bemoeienis met en van de buren wil, is bij EcoHof niet aan het juiste adres. 'Dat willen we juist doorbreken. Je hebt mensen die na tien jaar niet weten wat voor werk de buren doen. Het moet wel een plaats worden waar je de buren rustig op je kinderen kunt laten passen', vult Joke Overbeeke aan. Maar zit Texel te wachten op een knuffelcommune ergens in het buitengebied? 'We worden absoluut geen sekte. Het wordt een hele open gemeenschap, waar iedereen mag wonen. Doordat we als coöperatie te werk gaan, zijn de huurprijzen laag en mensen die minder werk hebben, kunnen zich in het dorp inzetten voor de gemeenschap. Er komt landelijk steeds meer vraag naar woon-werkgemeenschappen. Op dit moment zijn er al 30 mensen geïnteresseerd in EcoHof. Het zou ook gepensioneerde mensen naar Texel kunnen trekken. Zo'n groep brengt niet alleen geld mee, ze hebben ook zorg nodig. Er liggen mogelijkheden voor het eiland', stelt Van Kraaij. Voor de kerngroep is het duidelijk: uiteindelijk komt het ecodorp er. 'We staan op één lijn. Dit komt mede doordat er nooit iets wordt doorgevoerd als er één iemand echt op tegen is. We werken met een sociocratische besluitvorming. Dit zorgt ervoor dat er veel voortgang ontstaat, waar iedereen op een positieve manier aan bijdraagt.'

Job Schepers