Ongezouten
Justitie
Nou, daar zat ik dan. Met mijn collectors item: de eclipsbril. Te wachten op de zonsverduistering. Ik had met veel pijn en moeite zo'n bril kunnen bemachtigen. Geruild op het schoolplein voor een 3D brilletje. Bedoeld voor de 3D televisie. Manlief deed het met een heuse lasbril. En daar stonden we. Op de dijk. Geen idee waar we naar moesten kijken. Een felle discussie of de zon nu opkomt in het oosten danwel westen, gevolgd door een even felle discussie waar dat oosten of westen ligt. De aarde draait immers. Ik dacht slim te wezen door gelijk de strijd aan te gaan over de komst van de zomertijd. Dan moet, zoals u weet, de klok een uur terug. Maart eindigt, als enige maand, met een T, dus de klok moet terug. Hij denkt daar natuurlijk weer anders over. Al met al was het verdraaid koud. Ongezellig. En donker. En die zon hebben we niet gezien. Eigenlijk logisch, als die verduisterd is. Het enige wat we opmerkten was dat de kauwtjes zich gingen groeperen bij hun favoriete slaapplaats. Voorlopig moeten we zes jaar wachten op de volgende zonsverduistering. Ik kijk er nu al naar uit. 'Je moet niet zo zuur zijn', mompelt mijn kereltje. 'Je hebt zeker de krant gelezen', kaats ik terug. Annie kreeg namelijk het verwijt zuur te zijn, waar het juist de bedoeling is ongezouten te wezen. Akkoord. Dan gaan we maar eens iets positiefs schrijven. Over de verkiezingen bijvoorbeeld. Waar duidelijk niet over nagedacht is, is dat de stembiljetten voor de Waterschappen groen waren. Die hadden natuurlijk blauw moeten zijn. Maar voorlopig heeft onze Arie Lap op de kop af 2732 voorkeurstemmen gekregen. Fantastisch. Dat belooft wat, want als hij trouw is aan zijn partij Groen, Water en Land ligt een maisdoolhof in het verschiet. Dat voldoet namelijk aan alle partijcriteria. Wat ik armoedig vond, zijn die stembussen. Dat waren geen bussen, maar klikotonnen. Zo is de stembus verworden tot stemton. Waar is de romantiek gebleven, vraag ik u. Tot slot het volgende. Ik snap er niks van. Op de meest gekke plaatsen zie je ineens mensen graven. Met gevaar voor eigen leven. In de tuin van de buurman. De voormalige vuilstort. De Lunette, het landje van Schraag en noem maar op. In het holst van de nacht trekken ze er op uit om grondmonsters te nemen. Wat blijkt? De Welkoop houdt weer de jaarlijkse actie: Hoe gezond is jouw tuingrond? En waar de Gemeente nul op het rekest geeft, rapporten zoek zijn alsof het Justitie is, danwel dat de uitslag ons niet aanstaat, biedt de gratis tuingrondtest wellicht uitkomst. Al testen ze alleen maar de zuurgraad. Dat is immers ook al verdacht.
Annie@texelsecourant.nl