Afbeelding
Foto: Job Schepers

Teller

Een aantal weken geleden stond er een oproep in de Texelse Courant. Er werden extra stemmentellers gezocht voor de verkiezingen van afgelopen woensdag. Doordat er dubbele verkiezingen waren, waren er ook dubbel zoveel stemmen te tellen. Al lezend van de oproep besloot ik me aan te melden voor deze eenmalige tel-baan. Hiervoor had ik twee redenen. De eerste reden was omdat het me leuk leek om eens te kunnen kijken achter de schermen van het stembureau. Misschien zou ik er over kunnen schrijven of zelfs iets van kunnen leren. De tweede reden was iets minder heldhaftig. Namelijk, voor het tellen zou je een kleine vergoeding krijgen. Een win-win situatie, als je het mij vraagt. Afijn. Ik voldeed aan de aanmeldeisen (die waren overigens niet heel erg zwaar, het enige vereiste was achttien jaar of ouder zijn) en ik meldde me aan. Mijn aanmelding werd geaccepteerd. Alleen kan ik niet vertellen hoe dat tellen gegaan is. Niet omdat stemmentellen beroepsgeheim is, maar omdat dit stukje al is ingeleverd voordat het telproces heeft plaatsgevonden. Waar ik wel over kan schrijven is de voorafgaande bijeenkomst. Die was vorige week in het gemeentehuis. Het vond plaats in de raadszaal en ik was veel te vroeg. Tot drie minuten voor aanvang was de zaal nog amper gevuld. Twee minuten later zat de hele zaal vol (Texels kwartiertje?). In de eerste instantie vond ik dat opvallend veel inval-tellers elkaar kenden. Daarna kwam ik er achter dat er behalve inval-tellers ook alle stembureauleden bij deze bijeenkomst aanwezig waren. Ik kende bijna niemand van de aanwezige menigte. Ik blijf het bijzonder vinden dat je zoveel mensen kunt blijven ontlopen, terwijl je op hetzelfde eiland woont. De informatie op de bijeenkomst was voornamelijk bestemd voor stembureauleden. Bijvoorbeeld: mag een vrouw zonder ledematen geholpen worden in het stemhokje? Ja, dat mocht. En mag Chinese Lin met zijn Chinese paspoort komen stemmen of niet? Dat mocht niet. Hij moest eerst zijn verblijfsvergunning gaan halen. Na anderhalf uur gezeten te hebben wist ik alles over hoe mensen wel en niet mochten stemmen. Helaas is dat niet mijn taak. Ik begin als teller.

Katja Schraag