Schansweg
Ik heb toch een tijdje moeten staren naar deze foto voor dat ik weer wist waar het was. Het was zelfs zo dat ik de vorige en de volgende moest raadplegen waar ik had uitgehangen. De mist doet alle dingen vervagen, de mist ontneemt je elk gevoel van oriëntatie. Ooit een keer gehad op De Hors. Een hele dikke sneeuwbui. Alles wit, niets zag je meer. Boven, onder, links, rechts. Alles wit. Ik ben gestopt. Gewacht tot de bui over was. De lucht brak langzaam, de zon gaf houvast, een paaltje werd zichtbaar en toen….? Toen barstte de zon los over een maagdelijk wit landschap met een strak blauwe lucht. Sorry ik dwaal af. Ik sta weer met beide benen op de Schansweg aan de noordkant van de Hogeberg. Ik kijk richting de Rode Zee. Ik weet dat hij er ligt. Maar zien….? Nee, dat nou net niet.