Zilveren reddersmedaille voor Piet de Vries
Burgmeester Francine Giskes heeft dinsdag in café de Kombuis namens de Koninklijke Maatschappij tot Redding van Drenkelingen een zilveren Reddersmedaille uitgereikt aan Piet de Vries. 'Het ontvangen van deze medaille doet wel iets met je. Je voelt je dan gewaardeerd en je doet gewoon je plicht', vertelt Piet over het verkregen eremetaal.
Piet de Vries redde in begin augustus van vorig jaar Jukka Kastermans uit het water. Het jongetje struikelde na terugkomst van een waddenexcursie met de TX 20 'Orion' over een touw. Hij viel daarna tussen de wal en het schip in het water. Piet twijfelde geen moment en ging direct te water. 'Anderen kwamen nadat hij te water ging om Jukka te redden gelijk in actie. Kinderen huilden en er heerste een soort van paniek', vertelt Arvid Kastermans, de vader van Jukka. Voordat de burgemeester de zilveren Reddersmedaille uitreikte aan De Vries vertelde zij erg vereerd te zijn om dit te mogen doen. Giskes zei dat anderen er meestal naar blijven kijken en doen dan niets, maar dat De Vries dat niet deed en gelijk actie ondernam. Ze vond het erg dapper dat hij tussen wal en schip was gegaan - wat een riskante plek is - om Jukka te redden uit het water. Na de uitreiking vertelde De Vries over zijn reddingsactie.' Ik waarschuw ouders altijd om achter hun kind de loopplank af te gaan. Toen iedereen de boot verliet was er opeens paniek. Er was een kind in het water gevallen. Ik wist dat ik er tussen paste en heb toen de huilende Jukka uit het water gehaald.'
Na het verhaal van De Vries vertelde Arvid Kastermans dat hij daadwerkelijk achter zijn zoon Jukka liep. 'Ik zie hem nog zo over dat touw struikelen en in het water vallen. Ik was toen verstijfd van de schrik en heb niets kunnen doen. Gelukkig ging Piet achter hem aan en heeft hij hem uit het water gehaald.' Hij vertelde ook dat hij De Vries erg dankbaar is voor zijn daad. 'Wij kregen via de mail te horen dat Piet deze medaille kreeg en zijn met Jukka hierheen gereden, want we vonden dat we er bij moesten zijn' Kastermans denkt nog elke dag aan het voorval. 'We wonen zelf ook aan een haven. Als we dan langs de waterkant lopen dan denk je er aan terug. Wij zijn dan ook als ouders wat voorzichtiger met hem, want je wilt niet dat het nog een keer gebeurt.'