Robbenjager
Ik sta op een hoog duin bij Paal 33. De zon laat zijn laatste stralen over het eiland scheren. De wolken spelen met het licht een spel. Voor mijn voeten wordt nog net het duin opgelicht, zo ook het molentje en de Toren. De rest verdwijnt in diepe schaduwen. Het licht schittert al op een hoogte van 53m. De torenwachters die vroeger beneden woonden zijn weg. Postma, Troost, Lieuwe Visser, Piet Stam. Allemaal namen uit vervlogen tijden. Als klein jochie mocht ik een keer op de toren, met speciale toestemming dat wel. Boven, grote mannen die indrukwekkend keken door grote kijkers. Een krakende radio, het zenuwachtige gepiep van Morse berichten. Boven onze hoofden een enorm lenzenstelsel draaiend op een grote tandkrans, met in het midden een bijna niet vast te pakken lamp. Mooi was het en met een hoofd vol verhalen fietsten we in het schemerdonker naar huis.