Gebroken vleugel
Ik ben op weg naar zwembad Calluna, verlang naar water. Op De Staart een veld vol kieviten, de kuifjes parmantig in de lucht. Vanmorgen bekeek ik een vitrinekast met eieren, ook van de kieviet. Het is en was een sport om het eerste kievitsei te vinden. Trofeeën, bemachtigd door Arie Dijker. Ik vraag aan zijn vrouw of Arie vaak de eerste was. 'In de natuur kon hij veel moois beleven, hij keek altijd om zich heen, en genoot ervan, de laatste jaren nam hij ze niet mee, maar nam een foto en belde een nummer.' Dit weekend was de tuinvogeltelling. Ik heb een houten huisje van de Sint gehad en gevuld met zaad zoek ik een plekje in de tuin. Texel is een mooi vogeleiland, we zijn bevoorrecht en hebben veel vogelkenners. Andri Binsbergen kon er prachtig over schrijven in Strender Nieuws, een hardloper en vogelaar in hart en nieren. Het was een deel van zijn leven. Ik heb een patiënt in het verpleeghuis, een gepensioneerde bioloog die ook heel veel op heeft met vogels. Ik nam hem in de rolstoel naar buiten, waar vogels te horen waren. We zijn zelfs de Hogeberg op geweest, Hij genoot. 'Luister Jozien, de prunella modularis.' Ik vroeg wat het op z'n Hollands was. 'Een heggenmus.' Hij wees in het land, daar voltrok zich een schouwspel, een roofvogel probeerde een nest met pullen aan te vallen, moeder maakte spektakel. Ik dacht dat ze vleugellam was, maar opeens trok ze op en nam de vijand mee. 'Broken wing', mompelde hij. Hij legde uit dat het een afleidingsmanoeuvre was onder bodembroedvogels. 'Eigenlijk wordt de roofvogel weggeleid van het nest.' Een mooi gegeven, ouders die hun jongen beschermen. In de Bijbel staat een mooi verhaal van de Arend, de hoogst vliegende vogel die zijn jongen meeneemt op de vleugels, in veiligheid naar het nest als ze moe zijn tussen hoge bergen en diepe dalen. Jaren geleden hadden we op een open dag een roofvogelshow, van de overkant kwam een team met 'opgeleide' roofvogels een demonstratie houden. Het was prachtig weer en de show trok heel veel bekijks. Later kreeg ik van een bezoekster een bedankbrief. Ze had met de mensen gepraat, ze had de vogels vastgehouden en ook hele mooie foto's gemaakt. Het was een van de mooiste dagen in mijn leven schreef ze. Hoe verdrietig vond ik het later te vernemen dat ze uit het leven was gestapt, ik kon het bijna niet bevatten en zag nog de stralende lieve lach en blonde lokken te midden van de vogels. Soms is de natuur hard, maar zeker de wereld waarin we leven, en kunnen we niet bevatten dat de dalen te diep en de bergen te hoog voor sommige mensenkinderen zijn. Oh, konden we maar vliegen met de 'gebroken vleugel.' Maar de nestperiode is vaak voorbij en de enige troost die er is, is de rust voor haar en hem in de schaduw van Zijn grote vleugels. Ik duik in het blauwe water, feeling blue en kan de tranen niet weerhouden.
Jozien