Achter de schermen
Vrijheid
'Ik snap dat dit juist voor jou als journalist overigens een moeilijke dag moet zijn'. Het is één van de 'appjes' uit een conversatie met mijn broer van afgelopen woensdag. Het is de avond na de aanslagen in Parijs. Ik antwoord dat ik als verslaggever van de lokale krant 'nog niet direct in paniek raak'. Wel zet het je aan het denken. Kun je gewoon schrijven wat je denkt? Binnen de veilige kaders van het eiland hoeven we niet direct bang te zijn dat iemand met Kalasjnikovs naar binnen dendert. Je moet af en toe een dikke huid hebben, maar wie uitdeelt moet kunnen incasseren. Er is niets mis met een felle discussie, zolang men elkaar maar in zijn of haar waarde laat. Na een blog voor de krant over drugsgebruik die ik schreef in januari, kreeg ik de nodige bedreigingen van loopjongetjes uit het circuit naar mijn hoofd geslingerd. Opmerkingen die je weglacht, tot ze overgaan in 'We weten dat Josefien - mijn vriendin - dit weekend alleen thuis is'. Het gaat alle perken te buiten. Weerhoudt het je de volgende keer om bepaalde onderwerpen de beschrijven? Nee, absoluut niet en de golf van tekeningen van andere 'spotprenttekenaars' in de uren na de aanslag bewezen dat ik niet de enige ben die er zo over denkt. Of het nou Mohammed of Jezus is of zelfs de aanslagen in Parijs. 'Alles moet geridiculiseerd kunnen worden', zo verwoordde Hans Teeuwen het eens prachtig. Mensen hoeven het niet altijd eens te zijn met elkaar, godzijdank niet. Maar de prenten van satirisch weekblad Charlie Hebdo waren meer dan onbenullige, op belediging gerichte tekeningen. Ze zetten mensen aan het denken. Gisteren op sociale media heb ik me verbaasd over de reacties - van beide kanten. 'Ja, ik keur het niet goed, maar als je dit soort tekeningen maakt kun je er ook wel op rekenen.' Wel degelijk keur je het hier mee goed, want wat hier gezegd wordt is dat het de tekenaars hun eigen schuld is. Hier tegenover stonden reacties. 'Het is tijd dat we alle moslims over de grens gooien. Wanneer grijpt Rutte eens in. Als Geert het voor het zeggen had.....' Uiteraard, alle moslims stonden gisteren te juichen na de bloedige aanslagen in Parijs, 'Zo zijn ze!' De verdraagzaamheid in de wereld wordt kleiner en kleiner, zelfs in het beschermde, kneuterige en kleine wereldje dat Texel heet. Tel eens een keer vaker tot tien en vergeet niet dat er een groot verschil zit tussen een discussie en ruzie. Je kunt de felste discussie hebben, waarbij gerust stemverheffing mag plaatsvinden. Aan het einde moet er weer samen gelachen kunnen worden.' Mijn broer en ik besloten onze discussie ook in onze geheel eigen stijl. 'Ik zou maar een borrel nemen', zei hij. Ik antwoordde dat ik dit al gedaan had en net begon aan mijn eerste Mohammed-spotprent. 'Met jouw tekenkunst krijg je alleen boze fans van Vader Abraham achter je aan'. Ik besloot met: 'Als ze maar niet zijn nummers zingen.'
Job Schepers