Spreekbuis zeehonden
'Ik heb het altijd een grote uitdaging gevonden de zeehond terug te krijgen in de Waddenzee', zei Henk Brugge bij zijn afscheid als dierenverzorger van Ecomare in 2008. Een missie die honderd procent is geslaagd.
Henk Brugge die de zeehonden voert was jarenlang het karakteristieke beeld bij Ecomare. Hij ging er in 1975 aan het werk, als klusjesman en assistent van Gerrit de Haan. Een tijd waarin het slecht met de zeehonden ging. Natuurkennis had Brugge opgedaan bij de Nederlandse Jeugdbond voor Natuurstudie. Bij Ecomare (toen nog Natuur Recreatie Centrum) kon hij zijn ei helemaal kwijt. Zijn hobby werd zijn beroep. Van een enkele aangespoelde zeehond, kwamen er in 1985, toen De Haan net was overleden, ineens negen binnen. Kennis ontbrak, er bleek niets opgeschreven en er was geen draaiboek. Maar zo goed en zo kwaad als het ging, en met hulp van mevrouw De Haan, werd de zeehondenopvang succesvol ter hand genomen en groeide onder leiding van Brugge uit tot een steeds professionelere dierenverzorging. In die rol verscheen Brugge regelmatig voor camera en microfoon. Hij sleepte journalisten overal mee naar toe, zoals bij de olieramp in 1987. 'Pas toen een besmeurde Jan van Gent op tv verscheen, onstond er bereidheid om over het olieprobleem na te denken.' Over misstanden, zoals een vergiftigde roofvogels, kon hij zich echt kwaad maken.
Hij benutte de symboolwaarde van de zeehond in het belang van de Waddenzee. 'De zeehond is vooral een goede ambassadeur voor zichzelf', zei hij bij zijn afscheid. Daarin verweet hij achteraf, ook zichzelf, teveel te hebben gekeken naar de zeehond en te weinig naar belangen van andere dieren, zoals schelpdieren, eidereenden, etc. 'De zeehond bleek niet zo'n goede ambassadeur voor de Waddenzee.' De confronterende aanpak die Ecomare aanvankelijk in nam, bracht volgens Brugge niet het schokeffect dat nodig was. 'Confrontatie geeft wel conflict, maar het is de economie die ons de ogen opent. Het geld is de grote macht.' Een man die van zijn werk hield en van de dieren. Zeven dagen per week beschikbaar en niet alleen van vijf tot zeven. Ook een sterke persoonlijkheid, die alleen al door zijn lengte niet makkelijk over het hoofd was te zien. Als jutter was hij regelmatig op het strand te vinden, zoals onlangs nog beschreven in het boek 'Jutters en Strandvonders van Texel.' Ook door het werk van zijn vrouw Monica, zwager en schoonzus Irene had hij een goed oog voor kwaliteit en mooie producten. 'We verliezen in hem een kleurrijke, gedreven en strijdbare oud-collega, met hart voor de natuur en hart voor de zeehonden', staat in het In Memoriam van Ecomare.
Henk Brugge die na een ziekbed op oudjaarsdag overleed, werd zestig jaar.