Achter de schermen
Proef
Doet u al mee aan een proef? Op Texel lopen tegenwoordig zóveel proeven, of pilotprojecten zo u wilt. Texel Duurzaam, de zoetwaterproef, teelt van zeewier, Texel Samen Beter, Texel Planet, de zandige PH-dijk, zilte aardappelen, Texelhopper en ik zal er vast nog wel een paar vergeten zijn. Het eiland dat zo mooi begrensd wordt door dijk en duin blijkt voor menig bedrijf of instantie een ideaal proefgebied en uithangbord om nieuwe ontwikkelingen en ideeën uit te proberen. Met 'Tested on Texel' als keurmerk kan je product of dienst niet meer stuk, oftewel: 'If you can make it there, you can make it everywhere'. Met al die pilots stroomt er veel geld naar het eiland, al is mij niet altijd duidelijk waar en bij wie dat terechtkomt. Het is verleidelijk er een graantje van mee te pikken. Zo denk ik over de aanleg van een proeftuin, nadat de oogst van mijn moestuin door slakken is opgepeuzeld.
Proef of beproeving, het verschil kan klein zijn. Kijk maar hoe de Texelhopper door menigeen wordt beleefd. We hebben er alles over kunnen lezen. Regelmatig dwaalden mijn ogen dit jaar af naar pagina drie: de Familieberichten. In een aantal gevallen Texelaars die ons veel te vroeg zijn ontvallen. Ik las ook de namen van de nabestaanden, dan heb je het over echte beproevingen. Voor hen zijn de dagelijkse ongemakken waarover we ons met z'n alleen zo druk over plegen te maken ineens wissewasjes geworden.
Een jaar waarin we op de proef zijn gesteld. Hoe stressbestendig toonde zich het bedrijf of de instelling waarvoor we werken? Het waren geen gemakkelijke tijden en als het slecht gaat, dan moet iemand de schuld krijgen. Menig kopstuk van onderneming of instelling werd 'geruimd', maar ook lager op de ladder gingen er mensen uit. Maar weinigen bleven ervan gevrijwaard en dat doet pijn, het meest natuurlijk voor de betrokkenen zelf.
Proeven kan ook lekker zijn. We hadden heel wat proeverijtjes: de Markt van de Smaakbeleving, de Proeverij in Den Burg, Texel Culinair en bij andere gelegenheden viel ook heel wat te smikkelen. Op Struûn konden we alvast proeven aan het komend jaar. Wat er op het gebied van cultuur allemaal te beleven valt. Je kunt bijna geen weekend meer van het eiland, want je mist gegarandeerd wat moois.
Wat ik ook proef is een toename van korte lontjes. En dan bedoel ik niet het vuurwerk dat we vannacht gaan afsteken. Door drukte, sociale media en andere oorzaken raken we steeds korter aangebonden, minder tolerant, minder verdraagzaam. Wat zou het mooi zijn, al is het maar bij wijze van proef, als we wat vaker tot tien tellen. En bevalt het, dan maken we er een gewoonte van. Misschien zelfs een kernwaarde. Ik wens u een gelukkig 2015.
Gerard Timmerman