Jozien: 'We zijn allemaal gelijk'
'We zijn allemaal gelijk, moeten allemaal op z'n tijd naar de wc en worden soms ziek', vertelt Jozien, die geen onderwerp uit de weg gaat.
Sinds ze wekelijks stukjes voor de krant schrijft is haar leven niet meer zoals daarvoor. 'Je gaat toch anders luisteren en kijken naar dingen. Soms hoor ik mensen dingen vertellen, waarvan ik denk: dat kan ik nog eens gebruiken, al ben ik daar wel voorzichtig in. Want ik respecteer ieders privacy.' Inspiratie te over voor deze wijkverpleegkundige die zoveel mogelijk op de fiets haar patiënten bezoekt. Oké, tegenwoordig op haar elektrische rijwiel, ook daar hebben we over kunnen lezen. Haar onderwerpen staan dichtbij de mensen. Over het leven van alledag. De zorg, en de veranderingen daarin. Al moeten we dat ook weer niet overdrijven. 'Je bent niet anders ziek dan vroeger, mensen hebben dezelfde kwalen en de ziekte van Alzheimer was er vroeger ook al. Natuurlijk worden we ouder en willen we allemaal fit en actief blijven.' Inspiratie kan ook komen uit de natuur of van een klein kind. 'Het werkt bij mij niet zo dat ik achter mijn schrijfmachine ga zitten en dat het dan komt. Juist niet. Ook niet als ik waak bij een zwaar zieke patiënt. Dan staat mijn hoofd er niet naar.' Op de kast staat een mooie kaart, gekregen van een familie uit dank voor de goede zorgen. Afscheid nemen. Ook dat hoort bij haar werk. 'Je gaat hechten aan bepaalde mensen en raakt vertrouwd. Dat gaat over en weer. Zieke mensen geven ook veel.' Jozien heeft een zwak voor mensen die een tikje 'anders' zijn. 'Ze geven kleur aan de maatschappij. En kunnen heel rake dingen zeggen. Als je er maar voor open staat.' Uit haar pen geen negatieve stukjes. 'Zo zit ik niet in elkaar. Ik ben vrolijk en en voel me gezond.' Inspiratie kan elk moment komen. Onder het grasmaaien, bijvoorbeeld die keer dat ze op een mooie zomerdag, in bikini en op laarzen, door de tuin sjokte en plots naar de wc moest. Borrelt er wat op, dan schrijft ze dat op een kladje of een oude envelop. Die krabbeltjes slingeren overal rond. Manlief vond ze wel eens. 'Hij kon er niks van maken. ''Niet weggooien hoor'', zeg ik dan.' Jozien werd gespeuld op Ouwe Sunderklaas. 'Ik kwam wel drie keer voorbij, natuurlijk zwaar overdreven, maar op een leuke manier. Als mensen zo over je denken, dan zit het wel goed.'