Texelhopper
Er is wel eens een onduidelijkheid over het openbare vervoer op Texel. Dan hoppen we de ene kant op, later varen we de andere kant uit. Zelf maak ik maar zeer weinig gebruik van het openbare vervoer sinds ik mijn rijbewijs heb en ook graag fiets. Maar toch weet ik dat deze onduidelijkheden over het openbare vervoer al langer bestaan dan voordat de Texelhopper in het nieuws kwam. Zo liep ik op een dag door het dorp waar ik woon, De Koog. Het was half zonnig, half bewolkt en rond een uur of drie. Precies toen ik langs een bushalte liep stopte er een bus naast me. Een man en een vrouw met een kinderwagen stapten uit, twee jonge mensen waarvan ik wist dat ze naar school waren geweest en een verbaasd kijkende man. Hij droeg een hoed en te veel kleding voor het warme weer. Ik liep verder zonder veel meer aandacht aan de verbaasde man te besteden, maar met ogen zoals mensen die in hun achterhoofd hebben zag ik dat de man dezelfde kant uit liep als ik. De bus was ondertussen alweer vertrokken. Op het moment dat ik wil oversteken moet ik wachten op passerende auto's en de man komt naast me staan. 'Komt u van hier?', is wat hij me vraagt. 'Jazeker', antwoord ik hem. En dan vraagt hij mij het volgende: 'Ik ben hier net uitgestapt, maar ik wil liever weer terug. Hoe laat en waar kan ik de bus terug vinden?' De man keek me daarbij uiterst serieus aan. Ik laat het even tot me doordringen wat hij nou eigenlijk heeft gezegd en antwoord dan: 'Meneer, de bus waar u net uitgestapt bent, is tevens de bus terug. De bus kan het eiland niet af en rijdt rondjes. Over precies een uur komt de bus weer.' De ogen van de man worden groot, en dan wordt hij rood. 'Natuurlijk', zegt hij: 'daar had ik even geen rekening mee gehouden. Maar dan loop ik hier de straat even in en wacht tot de volgende bus komt.' We zeggen elkaar gedag en we lopen beiden een andere kant uit. Zie je, allang voordat de Texelhopper in het beeld kwam was het openbare vervoer voor sommigen al onduidelijk genoeg op ons eiland.
Katja schraag