Verhalenwedstrijd: De koekebóóm
De verslaggever van de Verhalenwedstrijd had die zondagmiddag zijn hoofd er helaas niet helemaal bij. Bovendien: verhalen moet je niet navertellen, dat moet je aan de schrijvers zelf overlaten. Daarom hierbij een selectie van de verhalen.
'Ik weet nag as de dag fan guster, dat ik foor 't eerst naar 't grote skool an de Hore gong. April 1936. Ik was zo gróós as een ouwe bezem met me nuwwe jurk: rood met geel en swarte rute. As ik an die eerste skooldag denk, krig ik ok nag die amparte schoollucht in me neus. Een luchie fan papier, ink en kriet. En in de gang kwam deer nag een beetje pieslucht bee, want de pleetjes wazze in die dage niet zo as ze weze moste! Deer gong ik dan, met me ink-lappie in me hând, een stik of wat ronde lapjes (ressies fan de stof fan me seumerjurke) met een mooie knóóp in de midde vastnaaid. Ik most gliek naar skool met Willie Duunker, Duw Bakker, Annie v.d. Géést, Truus Bakker, Annie Bakker en Nellie Smit. Ik sien ze allegaar nag zitte. En dan nag Kasse Beumkes, die een beetje plaagd wier, omdat ie zo dik was en een wat krap breid broekie an had. En Jan Bakker, Klaas Bóón, Ide Kok en Aartje Slegh. Die jonges met alliên een kuifie fan vore en lere knielappies om! En natuurlijk Jowie Buis, dat arme kiend, dat nag hillegaar niet an skool toe was en de héle tiêd onder de bank zat te speule. Affijn, het eerste tiedje foor 't speulkwartier beviel mee al goed. Juf de Jong leerde ôns lettertjes op de boveste ree fan het leesplankie lèègge, en dan, deur ferzichtig met je finger te skûve, die lettertjes allegaar achter mekaar weer in het dóósie te late tumele. En streepies zette op een blaadje met ruutjes. We leerde een versie en songe fan 'klosse-klos-klep-klap' over een jongetje met nuwwe klompies en doê was het speulkwartier. We speulde geweun op stréét foor 't skool, want een skoolplein was er nag niet an de Hore. De bakkeree fan me vader was flak bee skool en in het speulkwartier had me moeder 't in de winkel zo drok as 't mantje, want de mééste kienders moche een endje kantkoek of een kaaks kópe, ik meen foor twie cent. Maar die eerste skooldag was ik in 't speulkwartier ônze tuun inskote, want deer stond mien koekebóóm! Dat was de sukerperebóóm in de bléék die foor deuze gelegenheid behange was met koek. En ik alliên moch plokke en uutdele an me zussies en de rest fan de femilie. Me vader zette me op de foto met sien Sunlightboxie, want 't was een belangrijke dag. Ik was de iênigste an de Hore die een koekebóóm kreeg, 't was eigelijk een Oosterender gebruuk (m'n vader was een Oosterender). Wat de betekenis van dut ouwe gebruuk is? Ik denk niet dat 't alliêndig bedoeld is om de eerste skooldag wat te ferzoete. Néé, 't zit denk diêper. 't Kon welders wat fan doen hèèwwe met "het eten van de boom der kennis" uut de Bijbel. 't Is sonde, ik denk dat 't nou hillegaar uutsturve is...' Gré Dros – Den Burg