Verhalen illustreren contrast nu en toen
Vakantie was voor Berth Boogaard-Dros als kind een weekje logeren bij oma en opa op 't Horntje. Waar ze watervliegtuigen in de Mokbaai zag landen en aanschouwde hoe een akker graan met de hand werd gedorst. 'Maar waar bleven toch die muizen?'
Toen een vakantie tien kilometer verderop, terwijl kinderen nu met het vliegtuig naar verre bestemmingen reizen. Illustratief voor het contrast tussen vroeger en nu. Voorgelezen door mevrouw Boogaard-Dros en nog zeven andere verhalen die uit 28 andere waren geselecteerd door de jury van de Verhalenmiddag van het Texelfonds, zondag in de Buureton. Bijna allemaal vertelsels over vroeger. Over dat kind dat op vakantie een dag lang toekeek hoe grote mannen een veld graan oogstten. En als dan het laatste stro werd weggehaald, de muizen tevoorschijn kwamen. En weer verdwenen. Waarheen? Joost mag het weten. Ook Liesbeth Rijk kwam als kind bij haar grootouders Arie Pieter en Marie Dalmeijer. Ze vertelde hoe ze op de boerderij eens drie jonge varkentjes hadden, Josefien, Marilyn Monroe en Doris Day. En hoe ze daar het grootste plezier aan beleefde. 'Deuze hoeven toch niet naar de slager?', vroeg ze eens. 'Bee je wiezer, deer bouwen we een rusthuus voor', zei opa. Maar eenmaal grote zeugen moest het trio toch naar het slachthuis. Want zo ging dat toen. Alleen wilden ze de auto niet op. Pas toen oma hen bij naam riep, gingen ze gehoorzaam de auto in. Oma had het moeilijk met het afscheid, er kwamen dat voorjaar geen jonge biggetjes meer. Trijnie Boon verhaalde over een jong zeehondje dat haar vader ooit in een 'fuuk' had. Lang geleden, Gerrit de Haan net gestart met de zeehondenopvang, haalde het op en trok er in het Texels Museum veel bezoekers mee. Tot vervelens toe reed De Haan naar De Cocksdorp, 'bedelend' om nog een zeehondje. Want die waren toen schaars. Nog zo'n contrast met nu, want Ecomare wordt anno 2014 overspoeld met zeehonden. Paula van Tongelen-Prins had voor háár verhaal een honkbalknuppel meegenomen. Daarmee zou ze de gans die ze ging vangen de hersens wel eens inslaan. Een luguber idee, maar noodzakelijk om iets aan die overlast te doen. Maar toen ze er eenmaal een gevangen had, kon ze het niet over haar hart verkrijgen en gaf het dier de vrijheid terug. 'Veel te mooi voor in de pan.' Aris Bremer, meesterverteller en -schrijver, mocht zelfs twee verhalen voordragen. 'De bekeerling van Paulus in ander licht' ging over het knapenkoor waar hij ooit lid van was, waarbij een jochie tijdens het voorlezen door een ander met een zaklamp werd gepest. Fraai voorgedragen, net als de nachtelijke exercitie van zijn vader, toen die 's nachts zijn plas deed in de emmer op zolder. Ook verhalen die het grote contrast met vroeger illustreren. Gré Dros vertelde in Texels dialect over haar lagere schooltijd in Den Hoorn en Corrie Timmer over hoe de stranding van de Anneliese in 1996 Cor Ellen 'de jut van z'n leven' opleverde: de vrouw waarmee hij nog lang zou samenleven. Juryvoorzitter Frans Busch prees de verhalende en beschrijvende wijze en het Texels dialect. 'Dat heeft zo'n grote zeggingskracht, het zou jammer zijn als dat verdwijnt.' Winnaars Aris Bremer (1), Berth Boogaard en Trijntie Boon kregen elk honderd euro, te besteden aan een goed doel. Complimenten waren er ook voor Margreet Berndsen, voor de organisatie en de fraaie introductie van de vertellers. De muzikale opluistering was in goede handen van Jan Beijert.