Nienke Sieprath neemt haar medaille overal mee naar toe.
Nienke Sieprath neemt haar medaille overal mee naar toe. Foto: Job Schepers

'Je voelt je topsporter'

Sieprath liep de marathon op 2 november uiteindelijk in een tijd van vijf uur en vier seconden. 'Ik had me van tevoren een tijd van 4.30 uur ten doel gesteld. De dag dat ik in New York aankwam liet ik die tijd al gaan. Zelfs alle gewone wegen gaan omhoog en omlaag. Toen ik eenmaal over de finish kwam, was ik vooral blij dat ik die passeerde. Met de tijd die ik gelopen had, was ik op dat moment helemaal niet bezig.' Het was de eerste marathon die de Texelse liep en voorlopig ook de laatste. 'Ik kwam er achter dat ik een halve marathon eigenlijk wel genoeg vind, ondanks dat het een hele gave ervaring was. Maar er zijn heel veel mooie marathons, dus zeg nooit nooit.' Tijdens haar 42,2 kilometer door de straten van New York had ze veel aan de aanmoedigingen van de toeschouwers. 'Ik liep zelf via Run for Life, waarmee ik in totaal €2310,- ophaalde voor KWF Kankerbestrijding. Zij werkten weer samen met een reisorganisatie en zo waren er een aantal punten waar via de organisatie veel Nederlanders bij elkaar stonden. Dat is extra mooi, want als je die Nederlandse aanmoedigingen hoort, weet je dat ze voor jou bedoeld zijn.' Maar ook de Amerikaanse aanmoedigingen zal de inwoonster van De Cocksdorp niet snel vergeten. 'Daar zit zoveel humor in. Die roepen dingen als 'Je ziet er goed uit', 'je hebt sexy kuiten', maar ook 'Schiet op, de Antillianen drinken het bier op'. Je krijgt zoveel energie van de aanmoedigingen dat ik er bij de finish nog even een sprintje uit kon trekken.' De dagen na de marathon waant Sieprath zich topsporter. De medaille wordt alleen af gedaan wanneer ze gaat slapen. 'De mensen reageren zo enthousiast. Allemaal kinderen komen op je af om te vragen hoe lang je er over gedaan hebt.' Ook nu in Nederland gaat het eremetaal nog overal mee naar toe. Sieprath kijkt met een zeer tevreden gevoel terug. 'Onderweg doet het pijn en op een gegeven moment waggel je als een eend, het ziet er niet uit. Maar het geeft zo'n voldaan gevoel. Ik was vooraf een aantal dagen in New York en dan jaag je om zoveel mogelijk te kunnen zien. Na de marathon bleven we ook nog een aantal dagen, maar toen kwamen we niet meer vooruit. Overal pijntjes en zelfs zonder medaille kun je zien wie heeft meegedaan aan de wedstrijd', lacht ze. Ondanks dat ze geniet van de pracht en praal van New York wil ze na de marathon gewoon weer naar huis. 'Je wilt je verhalen delen met je vrienden en familie. Toen ik de gate uitkwam stonden mijn vriend en mijn ouders daar met een spandoek, alsof je Olympisch kampioen bent geworden.'


Ongenaakbare Smit

regeert De Doorstoot

Na drie wedstrijddagen heeft Joost Smit nog geen enkele nederlaag geleden. De woestgebaarde biljarter behekste zijn tegenstanders ook nu weer. Ontgoocheld besloten de Doorstoters te gaan driebanden, maar bij deze tak van sport bleken de caramboles moeilijk te verwerven. Tot na het middernachtelijk uur ploeterden de biljarters door en als de zesmanspartij inmiddels niet uit is dan staan ze er nu nog.

Uitslagen: Huizing-M.Boon 4-2, Smit-Homan 4-0, Heemskerk-J.Boon 2-0, M.Boon-Homan 2-4, Huizing-Heemskerk 4-0, J.Boon-Smit 0-4, M.Boon-Heemskerk 4-0