Woelmuis

Antwerpen

Ik begrijp het best, daarvoor hoef je echt niet gepokt en gemazeld te zijn in de hogere didactiek. Hoe harder de leraren riepen dat het niet mocht, des te verleidelijker werd de verboden vrucht. Westmalle, Hoegaarden en Grimbergen liggen daar nou eenmaal om de hoek, en het Museum voor Boekdrukkunst, hoe leerzaam ook, legde het af tegen de Duvel en de Gouden Carolus. Zelfs de vermaarde Joodse buurt met haar schilderachtige orthodox uitgedoste figuren kon de jeugdige Texelaars niet bekoren, dat hadden ze al genoeg gezien op het Gerritslanderdijkje. En op Texel ga je als jongere echt de kroeg niet meer in, behalve om te leren breien. Ze schenken jou daar alleen een glaasje kraanwater voor een euro. Dat is in Belgiƫ, awel, anders. Daar kun je onbezorgd pierewaaien aan de kaaien. Totdat de directie ingrijpt. En wat nu? De volgende maal gaan ze met z'n allen naar Stadskanaal. Daar is de enige attractie het Veenmuseum, en de enige verleiding een plakje Groninger koek.

Woelmuis