Ongezouten
Verschillen
De sportverslagen in de krant van dinsdag worden stukgelezen. Want stel je voor dat ik vraag hoe de wedstrijd afgelopen zondag was, waar manlief naartoe is geweest. Hij gaat elke zondag trouw naar "de" voetbal, of het eerste nu thuis speelt of uit. In de rust verdwijnt hij dan naar de kantine. Bij thuiskomst heeft hij het alleen over de derde helft: de roddelverhalen aan de bar. Die mannen lopen behoorlijk achter, want ik weet alles al. Ik luister er niet eens meer naar, als hij met een zogenaamd nieuwtje komt. 'Weet je wie er ook uit elkaar zijn?', begint hij dan. Ik raad het altijd goed. Sterker nog, ze zijn allang weer samen. Pas nadat hij die dinsdagkrant heeft bestudeerd, krijg ik een uitgebreide analyse te horen van hetgeen hij gemist heeft. Daar kan ik mee leven. Ik gun hem zijn verzetje. Maar nu de vrijdagkrant! Ik moet 's nachts uit bed om die krant te kunnen lezen. Want hij is er werkelijk uren mee bezig. Ik snap er niks van. Af en toe kijk ik om die krant heen om te zien of hij nog wel leeft. Hij zit maar te turen en te mompelen. Wat blijkt? Hij is urenlang bezig om de 'Tien Verschillen' op te lossen. Dan staan er twee tekeningetjes die ogenschijnlijk hetzelfde zijn. Maar nee, er zitten tien verschilletjes in. Wat een lol. Wat me opvalt is dat hij de ene keer een kruisje op de linkertekening zet en vervolgens op de rechter. Hij snapt het gewoon niet. En soms zijn die kruisjes zo groot, dat hij altijd gelijk heeft. En dan begint het lange wachten. Een hele week. Als hij de oplossing goed heeft, vindt hij zichzelf een genie. Maar volgens mij is het een kinderrubriekje. En je kan er niks mee winnen. Nog geen gevulde koek. Pure tijdsverspilling dus. Maar ja, de vrijdagavond is wel snel om zo. Met die onzin. Nu heb ik een vraag aan de redactie. Publiceer eens twee identieke tekeningen. Alstublieft. Dat zal hem leren. Reken maar dat hij aan zijn verstand gaat twijfelen. Vooral als ik zeg dat die verschillen overduidelijk zijn. 'Kijk maar', zeg ik dan. 'Hier en daar en daar…' Geweldig. Verschil moet er zijn. Ik kan er niet op wachten. Daarna kan die breintest in de geest van omroep Max worden stopgezet. Daarvoor in de plaats graag een rubriek met een biechtmoeder, zoals 'Lieve Lita.' Annie houdt zich aanbevolen uw prangende vragen te voorzien van advies. Laat dat 'Lieve' dan maar weg. Of een rubriek 'Wist u dat…' Dan hoeft mijn mannetje zondags niet meer te onthouden wat er allemaal loos is. Dat scheelt weer een slok op een borrel.
Annie@texelsecourant.nl