Anders bekeken
Herboren
Gisteren liep ik poedeltje naakt, mijn dochter had ook alles uit, de buurvrouw een paar meter verder, idem dito. Slechts de slippertjes aan onze voeten hadden we als kledingstuk. Je zou denken een koude bedoening, maar niets was minder waar, het zweet gutste er vanaf, ja er lag zelfs een plasje onder de bank.
Ik stond versteld van alle modellen, of er nu in Groningen minder aan vormgeving wordt gedaan weet ik niet, maar ik keek mijn ogen uit het eerste kwartier. Puntvormige, grote hangende, parmantige kleine, allerlei soorten borsten. Het is herfst, zelfs kabouterschoentjes die aan het eind wat omhoog piepen kwamen voorbij. En billen, wauw! Iedereen had een rood hoofd, inderdaad, het is saunatijd. Dochterlief is er gek op, dus vooruit met de geit. Mee met de tijd, kleren uit en naast iemand die je niet kent gewoon 'blied' blijven kijken en meepuffen. 'Mam om twee uur is er een opgieting, dat moet u meegemaakt hebben!' Natuurlijk, ik had het koude dompelbad en de scrub met zout met glans doorstaan, waarom niet? Een flinke vijftiger, gekleed in grote geruite theedoek, stond bij de megagrote sauna. Er liepen drommen dames naar binnen, een boel kippies in een hok, ik dacht de ruimte maar wat opzoeken, bovenin was nog wat vrij. Vol verwachting klopte het hart, hij gooide een bak water met dennengeur over de keien, dat rook heerlijk. Op het moment dat ik dacht: Dit is wel wat voor mij, pakte hij een grote doek en begon te vaandelzwaaien. Het werd warm, heet, loeiheet. Lachend kwam hij in onze richting en zwaaide met de Gruningse vlag boven ons hoofd. 'Het peerd van ome Loeks ging dood.' Mijn vader zong het als hij in een goede bui was, maar ik dacht: Gaat dit wel goed? Ik hoorde dochterlief zacht kreunen en dacht kom op, niet flauw doen. 'Lekker vrouw, zo'n windje. Maar ik keek hoeveel stappen het was naar de deur. De grijze gladiator hield nu een grote fles omhoog. Honing. Ik ben er gek van, in de thee, over geitenkaas, op een kappie versgebakken bruin brood, heerlijk. Maar in de sauna had ik het niet bedacht. Een beetje out of the box denken, moeder. 'Heerlijk', riep ik en kon wel een opkikkertje gebruiken. 'Houdt uw handen maar op', en voor ik het wist had ik een kom vol honing tussen de vingers. 'Mam, dat moet je op je armen en benen smeren', grinnikte dochterlief. Ik begon de kostelijke honing uit te spreiden. De honing trok in de huid, alle poriën geopend natuurlijk. Het was een prachtige dag. Eenmaal thuis op ons eiland zat ik op de bank wat na te zakken, een kop thee met een lepel honing in de hand. Toen de wekker ging en ik onder de douche stapte rook ik de honing. Ik voelde over mijn armen en benen. Babyzacht, niet verkeerd dochter. Herboren.
Jozien