Smartphone
Laatst passeerde ik een vrouw die stond te wachten op de bus. Een vrouw van rond de vijftig met gek blond haar en een krom brilletje. Uiterlijk daargelaten was er nog iets geks met de vrouw aan de hand. Ze stond in een vreemde houding voor zich uit te staren. Daarmee wil ik zeggen: de vrouw stond op de bus te wachten zonder smartphone in haar hand! En dat vond ik toch maar vreemd: een straatbeeld zonder smartphone. Want waar je ook kijkt, overal zijn mensen te vinden met een toestel in de hand of aan de oor. Zelfs wanneer er even geen mens met een smartphone is te zien, zijn er nog wel reclames over smartphones te vinden. Dus, om het samen te vatten: we leven in een mobiele wereld. Zouden we niet iets vaker terug de realiteit in moeten gaan? Laat ik het bekijken vanuit mijn eigen situatie. Ik ben nog jong en durf te zeggen dat ik middenin deze mobiele wereld zit. Tijdens de pauzes op school, in het openbaar vervoer, zelfs wanneer je 'gezellig' met vrienden afspreekt: overal zijn de ogen gericht op schermpjes. Het sociale dagelijkse leven speelt zich tegenwoordig verder af op een online 'sociaal leven'. Ja, naar mijn mening is mijn generatie soms wat: 'ongezellig in de omgang'. Desondanks hebben mijn leeftijdsgenoten en ik nog wel een twijfelachtige eer. Wij kunnen namelijk nog zeggen dat er nog geen smartphones in onze kindertijd waren. Wij moesten nog écht buitenspelen en elkaar vermaken op de basisschool. Maar dat is natuurlijk geen excuus om die 'gemiste tijd' van smartphone-gebruik nu in te gaan halen. Daarom heb ik bewust gekozen niet deel te nemen aan social-media als twitter en facebook. Ik wil de interesse in een ander oprecht houden en dingen die ik mee maak persoonlijk delen. Zo ver een persoonlijk principe, lijkt het. Maar steeds meer leeftijdsgenoten gaan hetzelfde doen! Steeds vaker gaan leeftijdsgenoten denken dat staren naar een schermpje iets functioneler kan en dat je aandacht aan elkaar net zo goed kan geven wanneer je toch al tegenover elkaar zit. Mooie ontwikkeling lijkt me. En ook veel leuker: oprechte interesse in elkaar, net zoals de wachtende vrouw interesse in haar bus had.
Katja Schraag