Beroemde musicus
Tijdens het spitten naar informatie over de Eerste Wereldoorlog, kwam de naam Melle Weersma (1908-1988) bovendrijven. Vooral dankzij zijn wereldberoemde compositie 'Penny Serenade' groeide hij uit tot de beroemdste Texelse musicus ooit.
Melle Weersma was zoon van het hoofd van de school van De Cocksdorp en De Waal, waar hij opgroeide en net als leeftijdsgenootjes over slootjes sprong. 'Een alleraardigst jochie. Hij maakte eens zo'n capriool dat hij z'n been brak', wist een inwoner te vertellen. Als zoon van muzikale ouders Bauke Weersma (organist en onder meer directeur van orkestvereniging Apollo) en Rosette Vlessing (zangeres en celliste) kreeg hij de liefde voor de muziek mee. Talentvol, want al op zijn negende schreef hij z'n eerste compositie. Hij gaf onder meer jeugdconcerten in De Waal. 'Die Melle hield je natuurlijk niet in het dorp', schreef deze krant in 1948. 'Die wilde er op uit, kennis maken met zijn Nederlandse kunstgenoten.' Maar, conform de wil van z'n vader, studeerde hij vanaf 1927 in Leiden farmacie. Als pianist speelde hij wel in amateurbands en schreef arrangementen. Later volgde een eigen orkest The Rainbow Chasers en hij werd bekend met Theo Uden Masman van de band The Ramblers en met de bekende Britse orkestleider Jack Hylton. Voor het orkest van Hylton arrangeerde hij de jazznummer St. Louis Blues en later ging hij naar Groot-Brittannië. In 1929 werd hij beroepsmusicus. Hij begon in Berlijn als pianist en arrangeur in het orkest van Eugen 'José' Wolff en maakte tournees door Duitsland en Zwitserland. Ook werkte hij voor de Russian North Star van Gricha Nakchounian. Aan het einde van het jaar 1931 vertrok hij weer naar Berlijn en werkte als arrangeur voor twintig (!) Duitse films. In 1932 kwam hij terug naar Nederland en speelde als pianist bij Max Tak en als organist in theaters van het Tuschinski-concern te Amsterdam. Er volgde een eigen orkest Red, White and Blue Aces, waarin ook zijn eerste echtgenote Antoinette Duits onder het pseudoniem Ann Royce meewerkte. Later huwde met de bekende Weense operette- en filmster Hedy Eisler. In 1938 kwam hij naar Argentinië, waar hij meerdere jaren succesvol met belangrijke orkesten werkte en talrijke radioprogramma's verzorgde. Eveneens in 1938 veroverde zijn 'Penny Serenade' de internationale hit-lijsten. Daarover zei hij in een interview: 'Ik heb er behoorlijk aan verdiend, maar je weet niet wat voor een toer het was het uitgegeven te krijgen. De Londense uitgever die ik had aangeklampt, zag er niets in. Hij wilde het niet laten drukken. Ten slotte haalde ik een van zijn employés over om telkens wanneer zijn baas in de buurt kwam, het beginmotief van het lied te neuriën. Toen de uitgever ten slotte wilde weten wat die kerel aldoor floot, was het gauw in orde.' De krant schrijft verder dat de 'tantiêmes' die hij later tegoed was van de Buma, heeft afgestaan aan de joden, zodat die in de gelegenheid waren om onder te duiken en het er zodoende levend hebben afgebracht. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij vrijwilliger bij de Amerikaanse marine. Na de oorlog keerde hij terug naar Argentinië en werkte daar als musicus. In 1954 keerde hij terug naar Nederland.